不见贞居张外史,故园牢落已经年。山中绝境如三岛,河上遗书著几篇。
竹榻何曾延俗客,琼楼只合贮神仙。扁舟有待秋风后,重约湖阴日扣舷。
中心有所思,蹙损双蛾眉。美人竟长往,使我叹离居。
寂寞就孤枕,强眠谁得知。夜深清露重,飞梦欲何之。
觉来日迟迟,分照上罗帏。妆台理云鬓,种种尽成丝。
西湖之月清无尘,橘中之乐犹避秦。向来所见止此耳,渠亦岂是真知津。
如君眼孔乃许大,万事付之尘甑堕。儿能诗书又肯播,著脚世间看踏破。
青巾玉带桃李花,日斜空望紫云车。布衣谁识隐君子,一马㿉然何处家。
客有抱琴至,泠泠风入弦。沧江淡无际,落日欲生烟。
余响忽中断,秋怀殊渺然。美人不相见,怅望隔遥天。
乌哑哑,夜漫漫。露滴梧桐金井寒。明星历历河渐横,花摇月影动朱阑。
银箭金壶漏欲残,起傍纱窗泪自潺。
碧烟障楼天欲暮,飞乌夜集芜城戍。
云外毕逋衔尾来,月明腷膊同枝语。
楼中有人辍机杼,玉笙怨咽凝江雾。
惆怅幽栖夜未阑,桂树秋风兰叶露。
连朝连夜雨,春尽转潇潇。
巷陌泥沾足,田畴水侵腰。
麦黄皆倒穗,桑冻不抽条。
花事今休矣,祈晴且救苗。
金井梧桐霜叶飞,寒乌哑哑中夜啼。
兰闺少妇停灯宿,梦见征人塞上归。
相思未诉乌惊起,千结柔肠碧窗里。
鹍弦羞涩掩瑶琴,线断红珠泪如洗。
啼哑哑,声不住。
牵辘轳,逐乌去。
邹阳休上书,缧绁非所耻。祸虽如风飙,义命有根柢。
次公从长公,讲经狴犴底。闻道在崇朝,夕死亦可矣。
刑以惩小人,怀之在君子。匕鬯苟不隳,何妨惊百里。
委运与思愆,并行正相倚。古人大业成,皆自忧患始。
王气中原尽,衣冠海外留。雄图终未已,日日整戈矛。