海棠风韵玉梅春。小腰身。晓妆新。长是花时,犹系茜罗裙。一撮精神娇欲滴,说不似,画难真。楼前江柳又江云。隔音尘。泪沾巾。一点征帆,烟浪渺无津。万斛相思红豆子,凭寄与个中人。
冰肌绰约态天然。淡无言。带蹁跹。遮莫人间,凡卉避清妍。
承露玉杯餐沆瀣,真合唤,水中仙。
幽香冉冉暮江边。佩空捐。恨谁传。遥夜清霜,翠袖怯春寒。
罗袜凌波归去晚,风袅袅,月娟娟。
西陵归来忽千古,操也何尝称魏武。黄牛峡口不曾来,亦有巴人建祠宇。
巴人日日迎送神,男能唱歌女能舞。一方说是鬼奸雄,血食依凭出巫语。
精灵托汝据荆襄,魂魄何由归邺许。今年偶值申屠君,削吾尊罍彻吾俎。
茫茫穹壤复何之,夜夜荒林怨风雨。无颜可见山阳公,有恨犹思茂陵土。
当时贼汉岂独孤,同日举兵皆可数。高文一落在人间,只得群公诮狂虏。
寄与扶倾济弱人,慎勿欺心背其主。
东风吹恨上眉弯。燕初还。杏花残。帘里春深,帘外雨声寒。拾翠芳期孤负却,空脉脉,倚阑干。
流苏香重玉连环。绕屏山。宝筝闲。泪薄鲛绡,零露湿红兰。瘦却舞腰浑可事,银蹀躞,半阑珊。
恩重娇多情易伤,漏更长,解鸳鸯。朱唇未动,
先觉口脂香。缓揭绣衾抽皓腕,移凤枕,枕檀郎。
髻鬟狼藉黛眉长,出兰房,别檀郎。角声呜咽,
星斗渐微茫。露冷月残人未起,留不住,泪千行。
恩重娇多情易伤,
漏更长,解鸳鸯。
朱唇未动,先觉口脂香。
缓揭绣衾抽皓腕,
移凤枕,枕檀郎。
髻鬟狼籍黛眉长,
出兰房,别檀郎。
角声呜咽,星斗渐微茫。
露冷月残人未起,
留不住,泪千行。
滦江晴漾首山前。玉为渊。秀相连。总把华英,都付使君贤。梅竹堂深歌吹动,香似雾,酒如川。列城千里听鸣弦。颂声喧。觉春偏。争遣翱翱,犹是贰车权。满泛一杯添寿酒,悬斗印,看他年。
柳梢烟重滴春娇。傍天桥。住兰桡。吹暖香云,何处一声箫。
天上广寒宫阙近,金晃朗,翠岧峣。
谁家花外酒旗高。故相招。尽飘摇。我正悠然,云水永今朝。
休道斜街风物好,才去此,便尘嚣。
遥天南望野云烘。问天公。为谁红。天亦醉乎,伴我醉中容。
得了几多春意绪,横笛吹,落梅风。
甚时江上看晴峰。水溶溶。转飞蓬。曲柳横波,波上碧花丛。
日暮乡关何处是,羁旅久,各西东。