风摇庭树云拍天,雪花乱抛如翦绵。
举头三日不见日,屋檐已欹街已填。
富儿围炉笑浮颊,坐绕笙歌飞酒船。
儒生屈膝冻欲死,犹呵秃笔书长笺。
诗成吟哦不知了,儿饥索饭厨无烟。
太平君子万民父,身居天上心民边。
重怀长安桂玉费,急飞宸翰蠲屋钱。
门前卖报走如水,家家顶祝神霄仙。
小人犹有负暄见,轻繇薄税今当先。
楚人得弓未为人,愿将此施均八埏。
秋兰兮青青,得道兮如素。
娟娟兮好修,行隐隐兮不渝。
夫人兮孰怀,美兰何为兮睹处。
秋兰兮英英,含章兮自明。
山中兮无人,其与谁兮晤倾。
悲复乐兮乐复悲,怅来者兮不可期。
悲莫悲兮有所思,乐莫乐兮心相知。
赠子兮杂佩,朝能来兮夕能会。
暮雨兮生愁。心缭{左忄右戾}兮何能唧。
讯苍苍兮如何,天不语兮云嵯嵯。
吐琬琰兮自通,宛清扬兮山阿。
望美人兮不来,具寥寥兮浩歌。
云裾兮风裳,引沆瀣兮朝阳。
澹自乐兮僾尚羊,岂无人兮而不香。
卢龙已复两河平,烽火楼边处处耕。
何事书生走羸马,原州城下又添兵。
掩抑中天意,凄怆触笼音。惊晓一闻处,伤春千里心。
溪边午坐忽红沉,狎客沙鸥喜见寻。虚左车音消渴断,穷中草色著书深。
诗催水部梅如雪,酒醉柴桑菊似金。却忆公门桃与李,春风拂拂总成林。
见处分明得处亲,直於剑刃上翻身。
连云栈阁重回首,已是昔人非昔人。
瓶内水,松下经。
有人来问,觌面相呈。
白云散尽秋天青。
澄流良湜湜,幽藻还漪漪。
不是采蘩手,芬芳长自持。
陈生射策未三十,笔箭如锋不破的。自古英雄感慨多,直比枭卢悬一掷。
文章有命不论巧,得丧穷通两何惜。吾州二妙真豪放,白璧明珠炯相望。
飞英已迈时辈先,通籍还兼伯兄行。霜蹄历块千里空,风采承恩九天上。
我辞君归春正晚,天风吹帆落花满。青冥浩荡南极深,白日波涛洞庭远。
感君惜别重徘徊,令我长歌激肝胆。云山之东佳气浓,磔裂华盖晶荧通。
纷纷鸾鹄好羽翼,莫笑垂翅南飞鸿。
矮纸曾题字数行,旁人怪我语苍凉。湖山自是幽人福,漫与前贤并较量。