玄晖东田游,明远东城历。
深心慕尘轨,湖舷拟觞客。
零雨或尼之,辍策骈兹席。
霁虹带高岑,倾羲被回陌。
良知共遐睎,数陪竹林七。
境恬微尚惬,赏胜幽怀适。
怀沙事千载,旧恨犹能辟。
延首瞻楼颜,新愁渺难释。
天问愧非才,且可浮大白。
徙倚惊漏穷,晨宵挂东壁。
相传楚俗试兰汤,一枕南薰日正长。
门掩绿阴无个事,起来烧过午时香。
信州城南江水流,故人惜别暂维舟。节中偶病不成饮,客里逢欢却是愁。
地迮那容《胡旋》舞,波回更作楚声讴。三年三见戎葵色,多事红花照白头。
龙舟争快楚江滨,吊屈谁知特怆神。
家酿寄君须酩酊,古今嫌见独醒人。
江上何人吊屈平,但闻风俗彩舟轻。
空斋无事同儿戏,学系朱丝辟五兵。
芳辰篆虎,故事描龙,客里竟无人觉。风欺闰午,浪阻扁舟,且赴树阴鸥约。
记今年、摇艇盐官,曾剪葵榴嫩萼。剥黍如金,剩有馀香黏蒻。
俛仰俄成往事,又挂西南,一钩蟾魄。丝缠命缕,寸厄黄杨,旅况预愁边幕。
待扬帆、重指湘源,浇酒离骚细酌。便做到、六月飞鹏,扶摇羊角。
辜负昌阳酒一杯,异乡节物苦相催。榴花未见已夏半,梅子空黄无雨来。
下士蜀皇不复产,爱君屈子有馀哀。江南尽自多鱼米,好趁凉风及早回。
今年重午住京华,一寸心情万里家。楚些祇添当日恨,戎葵不似故园花。
案头新墨题纨扇,墙外高门响钿车。朋侣萧疏欢事少,谁令衰鬓受风沙。
风回缑岭莺歌巧,雨断巫峰蝶梦迷。箧里春衫香未试,袖中秋扇敝犹携。
尘根漫尔思骑鹤,忿蒂凭谁学佩犀。独倚画栏摘新蕊,却怜珠露满朝畦。
士女如云逐海滨,相将竞渡闹芳辰。洪涛不散三闾恨,浊酒难醒湘水人。
毂击肩摩连紫陌,歌笙伐鼓拂红尘。只因奉命趋朝急,未暇放閒半日身。