君不见五经纷纶井大春,不得已见阴将军。
将军故为设麦饭,推去去不食言非诚。
又不见刘怀慰作齐太守,帘吏籍中自称首。
邦人馈米不肯取,示以麦饭吾所有。
我有郭内一亩田,带经荷耡原有年。
今年麦熟始一饱,久饥客子俱来前。
姓名久与市朝绝,将军薄饭不吾设。
设不强学刘公清,但使儿曹知稼穑。
樯乌逐风不停飞,尾燕掠水东复西。
蛮弦金拨窍私语,行富转头声更悲。
扰扰云吹宝鬟绿,新妆半隐朱帘曲。
无限柔情指下生,谁道弹比不如竹。
谷儿指法来帝城,曹供奉传新曲名。
香山居士家有此,何况更闻上声。
路转溪回双橹咽,弹尽胡笳十八拍。
山头日落暮潮平,一带荷花自秋色。
竹多千亩馀,卖竹济贫儒。
门掩圭峰影,楼添鄠县图。
蜗涎缘栋有,鹤迹入泉无。
终约重来此,相邻卜养愚。
相悲得成长,同是外家恩。旧业废三亩,弱年成一门。
城开山日早,吏散渚禽喧。东阁谬容止,予心君冀言。
敢云自靖答君亲,兀兀沧桑劫后身。不信前车阵覆辙,未应先觉损天民。
海内依怙王文祖,五经纷纶井大春。正待中流同击楫,相看未分过江人。
旧日交亲原不薄,他生怨悱便何如。人间夭枉兼常痛,肠断丁三数纸书。
世故熏人易变初,谁能变处即如如。
相看有道遽难说,且可还家深读书。
修竹盈门,寒泉迸石。
此老何为,居之终日。
泉知说法,竹亦能禅。
洞山五位,临济三玄。
畴昔同声友,骞飞出凤池。风云一荡薄,日月屡参差。
此别黄叶下,前期安可知。谁怜楚南树,不为岁寒移。
歌诗精外学,天子是知音。坐夏宫钟近,宁亲剑阁深。
高名彻西国,旧迹寄东林。自此栖禅者,因师满蜀吟。