久抛朝帻嬾重弹,华发萧然二寸冠。
不恨凄凉侵晚境,犹能语笑向春盘。
银杯酒色家家绿,篛笠烟波处处宽。
一片梅花无复在,却嫌新暖换余寒。
桃花轻薄柳花狂,蛱蝶翩翩燕子忙。
惟有龟堂无一事,闭门白日不胜长。
老夫一卧三山下,两见城门送土牛。
贫舍春盘还草草,暮年心事转悠悠。
湖光涨绿分烟浦,柳色摇金映市楼。
药饵及时身尚健,无风无雨且闲游。
屋角峥嵘斗柄移,案头萧索烛花垂。
与时消息评新药,若节春秋忆旧诗。
饥饭困眠全体懒,风餐露宿半生痴。
尊前现在休嫌老,最後屠苏把一巵。
先生笔力玉山鳌,气压明堂一柱蒿。
雪碗涤毫词绝妙,朱弦缩瑟调弥高。
心兵不起无三粲,坐客常多似四豪。
喜有过从南北巷,苏兰薪桂瀹溪毛。
东壁星宫馆列仙,一麾苦欲近田园。
宅家但宝千金鉴,臣辈何辞万里船?
京洛知心尘鞅里,江吴携手暮帆边。
声名如此归安往?日日阊门望眼穿。
展开阅读全文
昔遇风雪时,孤舟泊吴埭。
江潮未应浦,尽室坐相对。
行庖得海物,咸酸何琐碎。
久作北州人,食此欣已再。
是时值新岁,庆拜乃唯内。
草率具盘餐,约略施粉黛。
举杯更献酬,各尔祝鲐背。
咀橘齿病酸,目已惊老态。
岂意未几年,中路苦失配。
嘉辰众所喜,悲泪我何耐。
曩欢今已衰,日月不可赖。
前视四十春,空期此身在。
世事都厌闻。读书未忍退。
过目虽已忘,宁舍心久爱。
何当往京口,竹里翦荒秽。
行歌乐暮节,薪菽甘自刈。
江南腊月前溪上,照水野梅多少株。
艳薄自将同鹄羽,粉寒曾不逐蜂须。
桃根有妹犹含冻,杏树为邻尚带枯。
楚客且休吹玉笛,清香飘尽更应无。
院落无人到,游丝自短长。细风添霁色,斜日转流光。
柳入莺边嫩,花飞燕外香。一杯春昼永,试与问年芳。