嗟君学得屠龙手,走遍人閒病糊口。左携妻子右琴书,却返栖霞老耕耦。
闭门閒草大玄经,冷眼儿曹事奔走。惠然过我便倾盖,夜对寒灯共樽酒。
掀髯挥麈话平生,河汉无声转星斗。自言家蓄小玲珑,坐使镌锼耻牛后。
书生嗜好固多诞,不许千金酬敝帚。山深但恨卒未致,他日愿为吾子寿。
人生尤物安用多,要与仇池为二友。明年尺牍遣长须,莫为先生化乌有。
绀宇峥嵘枕膴原,相承祖印出云门。层檐蛛网围沙界,杰榜金书照粉垣。
香火胜缘通四众,华灯珍供走诸村。神光泼眼旃檀像,想见天魔落胆魂。
溪风淅淅柳丝柔,柳下蛮童钓晚洲。老牯安行无寸草,游鯈饱食弄沈钩。
连羁治马真成虐,挟策寻羊未足优。何似人牛俱不见,短蓑高挂树枝头。
无聊断梗拨寒灰,门掩霜风客自推。
急下火垆叉手接,便将布袋解头开。
拂床展卷呈诗稿,炙盏分茶当酒杯。
别后逢人须问讯,楞伽曾倩寄书来。
吴姬织绫双凤花,越女制绮五色霞。
犀薰麝染脂粉气,落落不到山人家。
蜀山橦老鹄衔子,种我南国趁春雨。
浅金花细亚黄葵,绿玉苞肥压青李。
吐成秋茧不用缲,回看春箔真徒劳。
乌鏐笴滑脱茸核,竹弓弦紧弹云涛。
挼挲玉箸光夺雪,纺络冰丝细如发。
津津贫女得野蚕,轧轧寒机纬霜月。
布成奴视白氎毡,价重唾取青铜钱。
何须致我炉火上,便觉挟纩春风前。
衣无美恶暖则一,木棉裘敌天孙织。
饮散金山弄玉箫,风流未逊扬州客。
此花不受俗人知,为汝移家亦绝奇。
至冷淡中参古意,极高明处见南枝。
栋帘相望滕王屋,风月重添水部诗。
梦入梨云香不断,有人攜笛倚阑吹。
天香亭下影婆娑,四畔高林结绿萝。
云外飞仙不曾见,唯应翠树阅人多。
江湖漫浪两狂生,别后相思月一庭。
期子未来灯是伴,逐贫不去笔无灵。
诗书东阁头空白,势利迷人眼孰青。
安得世无黄口辈,遍游天下作晴蜓。
解鞍就尘榻,聊与幽人期。
寒花受微雨,清香散前墀。
箯舆杳不来,坐恨白日迟。
茗瓯无复共,何以慰相思。
纵横古帙散绳床,卧对疏帘卷夕阳。
春去残花已无踪,娟娟新绿上筼筜。