百战推猷壮,千秋贾勇馀。白猿新授剑,黄石旧传书。
厩有乌孙马,门多鲁国裾。只今烽火急,肯使老穰苴。
紫江好兄弟,才名瞻由偶。
所自今成国,家风播人口。
岿然翘女宗,慈俭犹龙守。
赁庑揽胜区,娱抱天能厚。
吹嘘湖山气,辉寐插箕斗。
二子解养志,浊世不受垢。
秋清飞鹊笑,桂馨澹流户。
仰接初阳台,餐霞千万寿。
每依群从挹襟期,照坐高寒野鹤姿。
早解逃名余玩世,老犹嗜学益工诗。
湖漪写影须眉古,岩气传馨肺腑滋。
自媚商歌护栖息,天倪曼衍一婴儿。
日近烟饶还有意,东垣西掖几千株。牵仍别恨知难尽,夸衒春光恐更无。解引人情长婉约,巧随风势强盘纡。天应绣出繁华景,处处茸丝惹路衢。
几年风雨迹,叠在石孱颜。生处景长静,看来情尽闲。吟亭侵坏壁,药院掩空关。每忆东行径,移筇独自还。
素秋寒露重,芳事固应稀。小槛临清昭,高丛见紫薇。温r3终有思,暗淡岂无辉。见欲迷交甫,谁能状宓妃。妆新犹倚镜,步缓不胜衣。恍似新相得,伥如久未归。又疑神女过,犹佩七香帏。还似星娥织,初临五彩机。庆云今已集,威凤莫惊飞。绮笔题难尽,烦君白玉徽。
垂柳碧髯茸,楼昏带雨容。思量成昼梦,来去发春慵。
梳洗凭张敞,乘骑笑稚恭。碧虚从转笠,红烛近高舂。
怨脸明秋水,愁眉淡远峰。小园花尽蝶,静院酒醒蛩。
旧作琴台凤,今为药店龙。宝奁抛掷久,一任景阳钟。
水清山暮听蝉鸣,岂有馀音到不平。想得孤怀好高洁,餐风饮露最多情。
无端海内日风尘,犹有看花自在身。叶叶清风香沁骨,对君疑作避秦人。
天下薄陋巷,和风亦觉春。绮梅开昨夜,且作咏花人。
四海内尘日,千秋冰雪身。凡花俱让尔,与尔志同伸。