别汝一载馀,思汝心转切。不知汝在家,所为何事业。
男儿贵立身,出处当豪杰。汝志素云养,汝性亦不拙。
勉励方成人,优游总无益。旦夕奉亲馀,无令废书籍。
青春不再至,岁月莫虚掷。有司取人才,文章要矜式。
熟路驰轻车,任尔随所适。非我私杜撰,乃我所亲历。
万里寄汝言,为我铭胸臆。
马首接明月,苍茫何处村。荒山争乱石,微径走中原。
天划青徐小,云归梁楚昏。时平桴鼓息,烟火见彭门。
漳水冬犹浊,黎城晚更孤。冻烟迷短景,积雪漫荒途。
衣薄烦人问,筋羸仗酒扶。向来宵寐少,不恨树啼乌。
白露下百草,迅商薄脩林。幽人起长怀,感此节物深。
揽衣自徘徊,抚剑还悲吟。丈夫各有志,莫作儿曹心。
涉远当疾趋,畏景须就阴。愿言理轻车,去上南山岑。
一径渔樵外,孤亭水树间。
池春芳草合,庭午落花闲。
僧为征诗至,儿因贳酒还。
卷帘看野色,微日下柴关。
钓得金鳌休便休,何须垂上钓鱼钩。
昨宵试向江头望,明月芦花别是秋。
东麓溪头蟹渚阴,故乡几度忆同襟。
诗联石鼎秋灯冷,韭剪春园夜雨深。
白发每驰张长梦,青山慵鼓伯牙琴。
客床寥落情无赖,月满空梁强自吟。
碧梧坠露惊秋早,罗帏辗转愁难晓。乳乌啼断井栏西,闺中一夜青丝老。
只可闺中伴我愁,乌啼切莫向边州。卢龙碛里征人在,多恐闻时也白头。
碧山瑶草骄兰荃,鬖髿五叶光芊绵。厓欹谷转箭牙密,土膏放暖龙耕烟。
灵根不死千年在,留与丹台助岚彩。金骨仙人石鼎浆,一呷能令寿山海。
耆峰渺渺轩辕丘,地脉沃盛徵天休。上党新苗云液薄,深林谁复穷冥搜。
兔臼已收紫芝满,玉桃树下严司管。青毛使鸟罢衔符,儿戏东方欲揎腕。
法星奏补三章约,轻死空求延命药。斫桂虽无绣斧加,蹒跚已折元乌脚。
天外九衢春瑟瑟,六丁直日关梁塞。溪畔胡麻夜起尘,落魄愁来赤松客。
离别剧可愁,况乃事边地。丈夫志四方,出门不挥泪。