桔槔声里月如烟,危栏虚倚愁不眠。梦魂飞越路三千,碧云楼阁何处边。
下有清影照㛹娟,亭亭隐约画廊前。此时幽怨鬓斜偏,紫霄鸾凤乘何缘。
西风写韵传一篇,不然湖色西子妍。波纹滑笏如春笺,飘零风露共叩舷。
云鬟香雾湿可怜,弃掷宝枕梦游仙。销歇锦瑟张鹍弦,胡为落叶听哀蝉。
蘧蘧蝴蝶去不还,秋更一一年复年。
细雨度深闺,莺愁欲懒啼。如烟飞漠漠,似露湿凄凄。
草色行看靡,花枝暮欲低。晓听钟鼓动,早送锦障泥。
房栊微雨过,虫思草根深。
门外青苔色,无人闲到今。
换衫依暮冷,开镜倚秋心。
别意犹能在,应来梦裹寻。
碧梧坠露惊秋早,罗帏辗转愁难晓。乳乌啼断井栏西,闺中一夜青丝老。
只可闺中伴我愁,乌啼切莫向边州。卢龙碛里征人在,多恐闻时也白头。
我闻宜山堂,结构平陵阳。群公争赋诗,佳咏皆琅琅。
何处最宜山,奇峰出短墙。石屋一片云,黛色映筼筜。
隔帘见幽壑,入户飞层冈。枯藤与古木,掩映多奇光。
峰影落清泉,水面还苍苍。何时最宜山,山静觉昼长。
朝霞与夕烟,树色分微茫。春明山翠浓,夏雨山风凉。
明月出远岫,秋峰群相望。何人最宜山,先生称古狂。
芒鞋筇竹杖,荷衣薜荔裳。看山无朝暮,一卷或一觞。
手招西爽来,披襟从徜徉。斯景与斯人,是名宜山堂。
庭前俄见众花开,阵阵飘香入座来。何事东风太无藉,纷纷吹落满苍苔。
那年离别去,只道投京国。京国人不归,音书到塞北。
少年夫妇不同欢,纵使封侯有何益。还家拜母心内伤,何不当时委道傍。
不见贞居张外史,故园牢落已经年。山中绝境如三岛,河上遗书著几篇。
竹榻何曾延俗客,琼楼只合贮神仙。扁舟有待秋风后,重约湖阴日扣舷。
中心有所思,蹙损双蛾眉。美人竟长往,使我叹离居。
寂寞就孤枕,强眠谁得知。夜深清露重,飞梦欲何之。
觉来日迟迟,分照上罗帏。妆台理云鬓,种种尽成丝。
西湖之月清无尘,橘中之乐犹避秦。向来所见止此耳,渠亦岂是真知津。
如君眼孔乃许大,万事付之尘甑堕。儿能诗书又肯播,著脚世间看踏破。
青巾玉带桃李花,日斜空望紫云车。布衣谁识隐君子,一马㿉然何处家。