今日还留昨日寒,一年春又客中拚。
太湖石畔柴门影,鱼咂飞花上钓滩。
戍路少人踪,边烟淡复浓。诗宁写别恨,酒不上离容。燕拂沙河柳,鸦高石窟钟。悠然一暌阻,山叠虏云重。
别日何易会日难。
山川悠远路漫漫。
郁陶思君未敢言。
寄书浮云往不还。
涕零雨面毁形颜。
谁能怀忧独不叹。
耿耿伏枕不能眠。
披衣出户步东西。
展诗清歌聊自宽。
乐往哀来摧心肝。
悲风清厉秋气寒。
罗帷徐动经秦轩。
仰戴星月观云间。
飞鸟晨鸣。
声气可怜。
留连怀顾不自存。
一树疏花发,众芳都不如。向天涯、赠将何处。甚殷勤、暗香留几许。
轻试问、是谁为主。
愁结望冰消,冰消愁转结。
不见乡人来,翻与乡人别。
叵耐东风又弄寒,杨柳长条乱吹折。
一壶旋买金台春,难洗行人衣上尘。
粮车刍载拥官道,歧路复歧愁杀人。
念昔君官考功部,仙才不负亲题柱。
谁知造物如小儿,疋马云中枉高步。
去年上皇北狩回,诏书复用贾生才。
身轻已得释重负,遥指庭闱归去来。
归去来,不可留。
腰间宝带悬吴钩,故园山水今复游。
竹舆青舫诗酒俦,请君莫忘皇恩优。
边城米贵人不饱,征戍未知何日休。
卖得鲜鱼二百钱,籴粮炊饭放归船。
拔来湿苇烧难着,晒在垂杨古岸边。
寒映秋芳数枝玉,冰绡宛是湘江曲。
能使湘灵怆别魂,瑶瑟泠泠怨秋绿。
霓裳奔月留难住,锦衾红烛生愁绪。
墨花化作秦淮云,犹向妆楼日来去。
兼旬蹭蹬在京华,又见东风御柳斜。
客里不甘佳节过,借人亭馆看梨花。
高筵启秋雨,顿尔净馀熇。阶前渠溜走,灯下檐花落。
萧萧赞归怀,潺潺乱欢谑。来同衔枚阵,响失巡更柝。
积阴已连朝,浮润先徵昨。尘消目俱清,风生窗尽廓。
卑栖鸡自鸣,饿勒马方嚼。滴成旅况愁,罚遗吟笔阁。
一笑纪新诗,趋朝明又各。