背西风行吟低首,一枝懒插乌纱。笑惊霜蓬鬓,对佳节惜年涯。
昼静铢衣娇舞,更招携仙凤,乱落晴霞。寄相思杜曲,客子独伤高,忍再问两京好花。
鸣笳,海上浮槎,天不管野人家。但东篱雨足,南窗月满,时放灵芽。
晚来葛巾重岸,话陶令记元嘉。尽销凝殿秋情味,卧龙坊畔,今日杯酒谁赊,珍重年华。
隆隆暑威歇,稍稍秋意深。丰草渐改色,穹林亦萧森。
况兹风雨夕,微灯翳寒阴。潜蛩泄幽语,徂雁遗哀音。
以我耿耿怀,知子难为心。含情睇层昊,咫尺犹商参。
裹饭孰子遗,载酒孰子斟。岂不欲一往,畏彼泥潦侵。
古人道义交,非惟让分金。斯事久索莫,念之恨弥襟。
愿言轨前躅,尚期勖来今。
穷途欲焉往,薄暮此相投。
蟋蟀数声雨,芭蕉一寺秋。
乡关来枕畔,时事上眉头。
长叹为僧好,今逢更说愁。
穹庐悄悄夜漫漫,午醉醒来坐席寒。富贵有媒皆豹变,功名无分独璃蟠。
子陵实愧三公爵,靖节非轻一县官。高捲毡帘对明月,秋风一曲入琴弹。
干荷叶,色苍苍,
老柄风摇荡,
喊了清香。
越添黄。
都因昨夜一场霜,
寂寞在秋江上。
玉楼台畔柳生烟,况是春风杜宇天。
一片月光凉似水,半扶花影上秋千。
轧茱萸,焦岩招手,词人共是仙曹。泛凌江单舸,灵胥眼,海门高。
风雨年年重九,甚今年残照,与煖霜袍。对江山、摇落不是旧题糕。
关塞路,影消梦消。松寥阁自前朝。呼旧酒,炙新螯。
望南山不见,寻寻觅觅,暮暮朝朝。雁来数行题字,回帆掺,荡归潮。
尽人閒难开笑口,桑田掷米,新句得恁相招。愁重痒搔。
夜深庭院寂无哗,宝鸭香消烛影斜。倚遍栏干眠未得,几枝寒月浸梨花。
东风道上杨柳枝,几多攀折送别离。长枝折尽短枝长,明年仍旧含烟垂。
日晚渡黄河,风清浪花小。舟势疾于飞,移时入淮口。