檀栾漾碧,暗护小篱笆。几竿杜曲,千树渭川,晴拂苍霞。
开素轩,经万劫风欺雨打,此君依旧夭斜。
问山家,扶疏暗引流泉,交加更绕丛花。盼到平安寄下,留伴冬青,共惜年涯。
重过也,费泪墨东京记梦华。
祖菊园肥孙菊存,君家菊谱傲兰孙。
天随天问非他族,秋意秋怀自一门。
白送绕篱从谷谷,黄飘流地彼村村。
花应自贺三生遇,亲见渊明无此孙。
碧涧仙人亦爱楼,星溪楼上豁双眸。
吟边兴落千峰外,醉里眉攒万国愁。
传舍官途轻似燕,禅心世事狎於鸥。
诗人将半南唐帝,碧涧云烟六月秋。
白尽余生发,单存不老心。栖栖非学楚,切切为交深。
远梦悲风送,秋怀落木吟。古来聪听者,或别有知音。
南来北去何时了,为利为名无了时。为利为名满世间,南来北去正相宜。
朔风三月衣裳单,塞上行人忍涷难。好笑山中观静者,无端绝寒受风寒。
谓余为利不知余,谓渠为名岂识渠。非名非利一事无,奔走道路胡为乎。
试问长者真良图,我愿与世名利徒,同歌帝力乐康衢。
一懒将成性,春游尚尔勤。花攲知雨力,水皱见风文。
碧落一明月,青山半白云。却愁从此去,尘冗又纷纷。
林梢初日弄阴晴,露浥溪花笑欲迎。
涧暗只闻泉滴沥,山青剩见鹭分明。
远峰忽转还如绕,险迳徐行亦似平。
莫谓诗成无与和,风篁也解作吟声。
自怜随分有仙踪,曾宿金庭第九重。
谁谓谪官真俗吏,还登庐阜最高峰。
坐头平揖千岩月,枕底微闻二寺钟。
归去林泉缘更熟,定应春梦却过从。
台下衣冠已化尘,台前颜色尚如新。
林泉合是修行社,岩穴谁非避世人。
好鸟岂知当日事,幽花何似昔时春。
老僧不解论今古,应笑徘徊问隐沦。
舳舻泝隋堤,积潦涵楚甸。
大帆挂长樯,薰飚借良便。
气张中军旗,势疾强弩箭。
浪头喷飞雪,波心落流电。
或如春雷振,又若疾雨溅。
天空文鹢归,珠媚渊龙战。
久来去意切,幸此行色变。
舟子啸引项,挽夫喜盈面。
揭篙无施劳,跃马莫我先。
行吁思景附,坐指交勇羡。
日阴未顷刻,道里历宇县。
津亭倏渡淮,官堠俄入汴。
盛夏草树齐,远水苹藻遍。
晚景稍可爱,少瞬不再见。
我非欲速者,疾目憎转眩。
衣袂聊虚凉,心焉独安宴。
向夕风少休,迟留乐幽倦。