鸿门玉斗纷如雪,十万降兵夜流血。咸阳宫殿三月红,霸业已随烟烬灭。
刚强必死仁义王,阴陵失道非天亡。英雄本学万人敌,何须屑屑悲红妆。
三军败尽旌旗倒,玉帐佳人坐中老。香魂夜逐剑光飞,清血化为原上草。
芳心寂寞寄寒枝,旧曲闻来似敛眉。哀怨徘徊愁不语,恰如初听楚歌时。
滔滔逝水流今古,楚汉兴亡两丘土。当年遗事总成空,慷慨尊前为谁舞。
菊月逢初日,枫宸肃曙仪。金飔云外度,玉露掌中垂。
三殿开龙驭,千官俯凤墀。遥闻宣唱里,天语近臣知。
翠螺山前江水清,采石矶上山烟横。王孙一去无消息,万古江山空复情。
忆昔星精初破梦,天上神官亲抱送。暂令金宿歇光芒,要使人间识麟凤。
一朝名字闻金阙,狂歌痛饮君王侧。题诗不识高将军,一曲清平留不得。
浔阳白日风翻波,夜郎宵雨瘴烟过。到处天涯感流落,逢场啸傲从讥诃。
归来偶过青山趾,牛渚茫茫月如水。两浆船头著锦袍,醉吟百尺沧波里。
船在江心月在天,江妃月姊斗婵娟。翻身一跃骑鲸去,长庚炯炯光依然。
至今明月清风夜,疑有笙鹤来山巅。
西风聒耳过黄芦,万水东流草树枯。蟾阙一年秋色远,鹊桥万里客心孤。
青山故国新丰市,芳草王孙旧酒垆。壮志未磨天地阔,剑光耿耿照江湖。
虎踞龙蟠古帝州,长江依旧束东流。六朝歌舞秦淮月,百战兴亡燕子秋。
宫阙齐梁迷故土,亭台王谢总荒丘。年年画舫游人醉,谁听中宵杜宇愁。
忍把浮名卖却闲,门前流水对青山。
青山不语人无事,门外风花任往还。
昔人已乘白云去,旧国连天不知处。思量费子真仙子,从他浮世悲生死。
黄鹤一去不复返,光阴流转忽已晚。
凭阑一望白云重,松竹萧森裛露浓。
树外连漓流不断,依稀如听秣陵钟。
父母人皆有,仪刑自冕旒。
问安趋燕寐,拂晓过龙楼。
鹤驾严晨卫,鸡人彻夜筹。
兹闱天语接,飞栋月华收。
万姓齐呼舞,三宫款献酬。
小儒尤国切,几白九分头。
水浸楼台月,山围花柳春。
宸居一望近,风景四时新。
画舫断桥聚,清箫夹岸闻。
游人归去晚,车马闹红尘。