箕斗澄晖缺月升,茅花夹毂雪中行。晓风凛凛寒城冷,濠里荷钱无数生。
轻飙鼓入五弦琴,都是重华育物心。唐殿微凉只专向,何如四海共清阴。
顽阴破处见秋空,十幅枯蒲饱晚风。惊得野凫连族起,蓼花两岸献生红。
扶疏碧树想吾庐,近隔清江几舍余。
少听光风吹剩水,未妨萧寺曝新书。
秦王日凶慝,豪杰争共亡。信亦胡为者,剑歌从项梁。
项羽不能用,脱身归汉王。道契君臣合,时来名位彰。
北讨燕承命,东驱楚绝粮。斩龙堰濉水,擒豹熸夏阳。
功成享天禄,建旗还南昌。千金答漂母,百钱酬下乡。
吉凶成纠缠,倚伏难预详。弓藏狡兔尽,慷慨念心伤。
冻雀无声风叶乾,坐来飞霰洒窗寒。
梅花岁岁如相待,琼树朝朝不厌看。
邑犬他皇惊越俗,崖松偃亚老秦官,
衰颜不作安仁栗,一任斜吹上鬓端。
元年正月初,运使莅江浙。
二月开衙门,上下总怡悦。
明恩隆委任,疏钝愧忝窃。
四月草寇生,民灶被残劫。
场官殒八人,煎办顿阻节。
分司两道出,招抚心力竭。
十月大课成,幸且无亏折。
省垣诸公相,筵燕每攀接。
和气蔼如春,鱼水喜相得。
家有黄马驹,日夕畏踶啮。
平章换青鬃,裁银补吾缺。
因得与子槃,求姻细抡择。
戊子王氏女,偶与龟筮叶。
遂于十月间,随宜为昏结。
念汝一载余,音问成远隔。
劳我昼夜思,梦寐常切切。
恐汝疾病生,忧汝门户迫。
道路常阻修,端便不可索。
颇闻湖广传,今年丰稼穑。
老怀虽少慰,汝信终未阅。
寥寥乡里人,惘惘嗟久别。
朝用心所亲,此际想疲苶。
治家诚不易,要自有规划。
往昔唐棣生,说令为汝厄。
倍田增税亩,赋役苦重叠。
病根坚莫除,此害最深刻。
其类繁有徒,相妒每中热。
汝但循天理,勿与致唇舌。
年来我身安,第益须鬓白。
行步甚轻快,颜面亦光泽。
人皆爱我健,言有卫生诀。
卫生能寡欲,应在寿者列。
念念想吾蒲,为汝安第宅。
上疏乞归田,此意已先决。
致仕许老臣,纶音载条格。
迩来复苏州,张寇就夷灭。
仲冬伐方氏,一月报三捷。
遣子赴京师,懔懔归有德。
太平看有象,登用多俊杰。
法度尚严明,分寸惧违越。
新添十九场,盐课又增额。
钱粮诚重事,利害非琐屑。
忡忡郁深忧,怀抱时痞塞。
遣伻令远归,于汝还细说。
亲眷好情密,邻里要和协。
种艺贵先时,修身莫中辍。
小人须善处,奴仆简嗔责。
树为丘陇看,祀为宗祖设。
不可视泛常,时岁忘造谒。
杭州古名郡,来者常不绝。
题诗寄平安,老泪迸昏睫。
一一谢亲知,无状恕老拙。
古寺深山里,高亭万木丛。
归云度疏牖,绣岭倚晴空。
涧草连阶绿,岩花照槛红。
纵非尘世外,无异画图中。
老气盘空,才名照世,万里秋风行色。人物中朝第一,司马题桥,班生投笔。
记承流宣化,早威声,先驰殊域。看吟鞭、笑指关河,历历当年曾识。
自古人心忠义,白水朝宗,众星拱极。铜柱无端隔断,两戒平分,天南地北。
念瞻依丹阙,捧红云、金泥调屑。到明年归对西山,细说安边妙策。
暗数流光似掷梭,平生事业愧蹉跎。不堪卧病经旬久,添得新愁万种多。
篱菊幽香才破萼,井梧凉叶乍辞柯。扶筇试向窗前看,强学吟翁一醉歌。