一片又一片,等闲苔面红。不能延数日,开亦是春风。
公子歌声歇,诗人眼界空。遥思故山下,经雨两三丛。
谁此种秋色,令人看莫穷。正垂云梦雨,不奈洞庭风。
昔出长安道,独游隋苑东。当时今日思,须信苦相同。
何事须城郭,人间复见君。全家依涧草,短褐带山云。
薄俗居难定,忘形鹿可群。四方多战伐,羡尔未全闻。
老蜣破衲染尘缁,转丸如转造物儿。道在矢溺传有之,定中幻出婵娟姿。
金仙未解羽人尸,吸风饮露巢一枝。倚杖而吟如惠施,字字皆以心为师。
千偈澜翻无了时,关楗不落诗人诗。屏山参透此一机,髯弟皤兄何见疑。
此理入玄人得知,髯弟恐我餐却西山秀,皤兄劝我吸却壶卢溪。
因蝉倩我问渠伊,快掉葛藤复是谁,髯弟绝倒皤兄嘻。
一思曰:我所思兮在太山。欲往从之梁父艰。侧身东望涕沾翰。
美人赠我金错刀。何以报之英琼瑶。路远莫致倚逍遥。何为怀忧心烦劳。
二思曰:我所思兮在桂林。欲往从之湘水深。侧身南望涕沾襟。
美人赠我金琅玕。何以报之双玉盘。路远莫致倚惆怅。何为怀忧心烦伤。
三思曰:我所思兮在汉阳。欲往从之陇阪长。侧身西望涕沾裳。
美人赠我貂襜褕。何以报之明月珠。路远莫致倚踟蹰。何为怀忧心烦纡。
四思曰:我所思兮在雁门。欲往从之雪雰雰。侧身北望涕沾巾。
美人赠我锦绣段。何以报之青玉案。路远莫致倚增叹。何为怀忧心烦惋。
村鸡喔喔月坠烟,众星尽没明星悬。行人相向寂无语,风吹黄叶堕我前。
鸦集平沙乱无数,晓角一声飞上树。远绿茫茫烟草深,愁来重对前年路。
陡绝盘砣势,横空急水流。涧深愁失足,路滑怕回头。
鸟道挺身过,羊肠壮胆游。漫夸骡轿稳,一步一心揪。
王母西来晓露浓,碧城隐隐月溶溶。云中悬圃三千里,天畔琼楼十二重。
手种桃花多岁月,自寻瑶草饲鸾龙。双成已到人间否,海水枯时定一逢。
君弹绿绮琴,妾赋白头吟。君意都忘弦上语,妾词空写心中素。
昔日还同得水鱼,今朝忽若经霜树。妾颜比少未成衰,君心已改少年时。
弃置文鹓逐鸡鹜,旧事尽乖新事宜。妾意将君比明镜,一物何曾照双影。
风中柳絮未曾粘,浪里浮萍那得定。君岂东流去不返,缺月终期有时满。
不雇此身轻夜驰,晚年吟苦亦奚为。
从来簪折瓶沈事,已在双鬟暗合时。