佳晴游侣赏秾华,免使纶巾雨垫纱。
苒苒芳塘遍春草,溶溶流水蘸桃花。
閒官尚许亲黄卷,学道安能佩紫霞。
多病无心与春竞,窗前静听晚蜂衙。
昔人博物岂虚传,自斸龙泉古狱边。
今代司空应见惯,斗间何用气冲天。
柳坠梅飘半月初,小园孤榭更庭除。
任应雨杏情无别,最与烟篁分不疏。
比并合饶皮博士,形相偏属薛尚书。
薄红深茜尖尖叶,亦有愁肠未负渠。
金雁尘香暗风弘,红缋风紫阁秋千。
园林寂寞无客燕,一段春是杜鹃。
嫩绿柔香远更浓,春来无处不茸(róng)茸。
六朝旧恨斜阳里,南浦(pǔ)新愁细雨中。
近水欲迷歌扇绿,隔花偏衬舞裙红。
平川十里人归晚,无数牛羊一笛风。
春天来了,到处是一片葱茏的绿色,柔嫩的芳草,散发出阵阵清香,极目眺望,只见越往远处,草色越是浓密。
想起六朝旧恨,南浦送别的场景。再回到眼前的景物,在迷离的草色中。
水边的春草和野花都似乎变成了当年的歌扇和舞裙,当年的歌扇和舞裙化作了今日的春草和野花。
平川十里,牧入暮归,在茫茫的草色中,只见无数牛羊在慢慢蠕动,晚风习习,传来一阵阵悠扬的笛声。
茸茸:茂盛的样子。
六朝:历史上吴、东晋、宋、齐、梁、陈皆建都与南京,因此称为六朝。南浦:泛指水滨。后多指以送别之处。
歌扇:唱歌时用的扇子。
独上谯楼日一廻,春风桃李满城开。
狂夫欲语无人听,呼取闲云共酒杯。
春来江岸雨霏霏,春去园林绿未稀。春去春来成底事,东风原自不曾知。
香色自天种,千年岂易逢。开齐全未落,繁极欲相重。冷湿朝如淡,晴干午更浓。风光新社燕,时节旧春农。篱落欹临竹,亭台盛间松。乱缘堪羡蚁,深入不如蜂。有影宜暄煦,无言自冶容。洞连非俗世,溪静接仙踪。子熟河应变,根盘土已封。西王潜爱惜,东朔盗过从。醉席眠英好,题诗恋景慵。芳菲聊一望,何必在临邛。
和风烟树九重城,夹路春阴十万营。唯向边头不堪望,一株憔悴少人行。
邵平瓜地接吾庐,谷雨乾时偶自锄。
昨日春风欺不在,就床吹落读残书。