竹炉火冷砚生冰,童子贪眠唤不应。夜静空山人语寂,一窗风雪打吟灯。
扶留碧玉长,叠粽学鸳鸯。锦带同心似,银镮纤手将。
一醒顿逊酒,数咽日南香。益智真何事,能酬续命汤。
呼童扫开萝径,有客来叩柴扉。花底香云欲落,树头白鸟初飞。
何人吹彻玉参差,点点飞花入酒卮。轻拂苔阶晴雪满,斜飘芳屋白云垂。
香魂此日随流水,芳讯几时来故枝。遥想绿珠堪恨处,临风疑是坠楼时。
孟冬天地闭,萼绿数花开。步绕溪上见,香从谷中来。
冉冉年将尽,匆匆春又回。征鸿避霜雪,行子隔风埃。
归来履芳躅,慰我平生怀。
对策瞻龙衮,承恩拜玉墀。一枝蟾影在,八叶凤毛奇。
泸水文星见,南昌化雨施。哦松来上邑,采菊向东篱。
解绶归来日,掀髯舒啸时。空悬徐孺榻,长下董生帷。
清节诚能守,高风自可追。才华今代重,辞翰古人期。
每惜交游晚,重来会面迟。天清梅雨歇,江阔柳云垂。
欲剪萧斋烛,细论彭泽诗。吟怀共倾倒,庶用慰深思。
前代支郎亦异哉,白云堆里植红梅。树经劫火多番换,花向春风二月开。
邻舍杏桃多赧色,禅林草木绝纤埃。一时想像题诗去,别日寻芳载酒来。
密槐遮急雨,疏柳带斜阳。缑岭馀音远,苏门清啸长。
附冠金翼薄,横鬓玉钗光。高洁自天禀,宁同蜂蝶狂。
蛹黑春如翳,寒崖举族悬。扑香粘絮落,采汗近僧禅。
聚暗移花幄,分喧割蜜烟。闲房无处著,应架井泉边。
天然高洁淡为真,似蜜增甜亦可人。
不分青花惊俗眼,更招琼液到吾唇。
取来酒后团栾夜,讨尽人间瘴疬春。
遥想嚼毡清到骨,古来持节要忠臣。