君弹绿绮琴,妾赋白头吟。君意都忘弦上语,妾词空写心中素。
昔日还同得水鱼,今朝忽若经霜树。妾颜比少未成衰,君心已改少年时。
弃置文鹓逐鸡鹜,旧事尽乖新事宜。妾意将君比明镜,一物何曾照双影。
风中柳絮未曾粘,浪里浮萍那得定。君岂东流去不返,缺月终期有时满。
青柳映红颜,黄云蔽紫关。忽闻边使出,枝叶为君攀。
舞腰愁欲断,春心望不还。风花滚成雪,罗绮乱斑斑。
茅屋初成蕙水滨,空思陶谢作芳邻。
月如佳客过清夜,花似离人去隔春。
萍掩小池鱼跃骤,枣垂深院乌啼频。
每嫌佳景多迟暮,欲问阴晴竟未真。
此对何年向此栽,孤根低倚佛楼台。
不嫌幽壑逢春晚,独在空庭立雪来。
一段精神肪玉润,数松掩映翠屏开。
知心藉尔岁寒友,每到花边不忍回。
清晓去采莲,莲花带露鲜。
溪长须急桨,不是趁前船。
相随不觉远,直到暮烟中。
恐嗔归得晚,今日打头风。
同胞惟剩汝,临老奈频离。鬓改人还健,家贫屋已移。
松心凝晚翠,桐树长孙枝。饶有含饴乐,无须泪暗垂。
树老香还幽,人间地亦静。澄波浸山色,修篁筛日影。
时有双白鹤,飞来上渔艇。
忆昔镫火扪虱庵,围垆参语声詀喃。野夫对客踏壁卧,黄香王粲颓然三。
朅来雨散弗能聚,香也橐笔天之南。王郎剥啄复过我,今宵弥勒堪同龛。
辨如奭也雕龙谈,此中有味醲醰醰。走丸下坂车炙毂,驱叱杨秉诃聃昙。
卮言余事及韵语,如钳纸尾吏饱谙。有时获隽忽狂叫,邃古坠绪穷幽探。
绝潢断港岂到海,津筏具在谁能参。王郎年少气盖世,千秋思以孤肩担。
挟辀而走拔帜起,骚坛虎视何眈眈。是时远寺华鲸韽,瓶笙细响炊银坩。
危镫欲杀一炷绿,咍台触壁僮鼻酣。十荡十决两蕤铁,再接再厉双剑镡。
吾侪抵死不作茧,柔丝自缚同春蚕。又如秋虫食蓼叶,荼苦翻谓荠输甘。
折扬皇荂嗑然笑,路鬼揶歈妻子惭。吁嗟黄香远莫致,安得挥麈相嘲唅。
桂林诸峰碧玉簪,仙乎与子骖鸾骖。
古观重重绕翠微,杉松深处掩双扉。
云生万壑投龙去,海隔三山放鹤归。
花洞宴游春日永,石坛朝礼曙星稀。
每听高论长生理,擬向寰中便拂衣。