大地万宝藏,玄冥不敢私。抉开青玉罅,浑浑流珠玑。
轻明疑夜光,洁白真摩尼。风吹忽脱串,日射俄生辉。
有时如少靳,觱沸却累累。风色媚一川,老蚌初未知。
君看一日间,巧历所不赀。游人随意满,不畀乾没儿。
吾谓历下城,繁华富瑰奇。贪夫死专利,帝意怜其痴。
故露连城珍,可玩不可几。若曰天壤间,所遇皆汝资。
何必秘箧笥,自贻伊瑕疵。诗成一大笑,臆说量天机。
暗朱箔雨寒风峭,
试罗衣玉减香销。
落花时节怨良宵。
银台灯影淡,
绣枕泪痕交。
团圆春梦少。
喧传彩鷁下江干,村北村南稚子看。
呼酒咄嗟欣有客,住山寥落幸无官。
不惭居士新藤帽,亦醉田家老瓦盆。
君爱幽居寻旧好,几来林下共清欢。
梅花窗下理桐君,静几名香手自焚。雁叫汀寒秋已半,乌啼霜落夜初分。
愁怜鲁谷兰依草,兴入潇湘水接云。更想鱼龙相许处,月明江白共纷纷。
奇绝巍台峙浊流,古来人号小瀛洲。路通霄汉云迷晚,
洞隐鱼龙月浸秋。举首摘星河有浪,自天图画笔无钩。
将军悟却希夷诀,赢得清名万古流。
静神凝思仰青冥,此夕长天降瑞星。
海上昨闻鹏羽翼,人间初见鹤仪形。
昨日偷闲看花了,今朝多雨奈人何。
人间尽似逢花雨,莫爱芳菲湿绮罗。
长门与长信,忧思并难任。洞房明月下,空庭绿草深。
怨歌裁洁素,能赋受黄金。复闻隔湘水,犹言限桂林。
凄凄日已暮,谁见此时心。
一片又一片,等闲苔面红。不能延数日,开亦是春风。
公子歌声歇,诗人眼界空。遥思故山下,经雨两三丛。
谁此种秋色,令人看莫穷。正垂云梦雨,不奈洞庭风。
昔出长安道,独游隋苑东。当时今日思,须信苦相同。