王会今朝是,阳城展礼初。琴堂将彩结,天阙用金书。
饬壁蛟龙障,横门鸟隼旟。尧天云尽敛,化国日初舒。
阶上发仙仗,江东望帝居。烛随卿月朗,香度晓星疏。
袅袅鸣丝管,锵锵响佩琚。威仪严礼乐,文彩烂璠玙。
趋步方随鹭,清班已贯鱼。儒冠峨皂縠,朝服曳红裾。
斑白三耆宿,雍容众小胥。道人衣短窄,释子足趑趄。
秉笏容端矣,升阶色勃如。日华融海岳,春意动堪舆。
圣寿闻三祝,皇风待一嘘。时和方鼓舞,天远更踌躇。
民颂新年集,臣忠旧日摅。宦情趋殿陛,农庆满郊墟。
乡老惊苏颋,村童识李畬。分钱传若谷,享俗得横渠。
冻雪侵庭积,晴岚落市虚。静开看牍幕,香动采芹袪。
腊酒浓浮蚁,春盘细荐蔬。歌儿金缕唱,舞妓翠鬟梳。
客自他乡寄,年从昨夜除。已烧惊鬼竹,不结送穷车。
自是驱傩后,还成守岁余。裁诗非鲍谢,陪坐愧严徐。
笑里谈庠序,樽前忆里庐。自怜过六十,何日返乡闾。
激激霜风吹墨貂,男儿醉别气飘飘。
五湖载酒期吴客,六代成诗倍楚桥。
水荇渐青含晚意,江云初白向春娇。
前秋亦拟钱塘去,共看龙山八月潮。
司空怜汝汝须知,月下敲门更有谁。
叵耐一双穷相眼,得便宜是落便宜。
平生不识绣衣裳,闲把荆钗亦自伤。镜里只应谙素貌,人间多自信红妆。当年未嫁还忧老,终日求媒即道狂。两意定知无说处,暗垂珠泪湿蚕筐。
春满南宫白日长,夜来新值锦衣郎。朱排六相助神耸,玉衬一厅侵骨凉。砌竹拂袍争草色,庭花飘艳妒兰香。从今不羡乘槎客,曾到三星列宿傍。
家在青山绿水间,柴门虽设亦常关。
稠花浪蕊随时有,乐事赏心从古悭。
世上人多为物役,眼前谁肯掣身还。
君能不负平生约,袖有新诗慰病颜。
敕使传宣泛食时,去年今日侍龙墀。
江城牢落追前事,一寸丹心只自知。
蓬弧六十八回春,潦倒颓龄愧此身。学圃祇期松菊茂,传家岂虑子孙贫。
喜闻翔骑初奔北,愁听长鲸未息尘。但愿太平调玉烛,烟霞高卧庆芳辰。
屈宋留辞赋,杨朱泣路歧。荒唐思楚梦,窈窕望云旗。
江汉春归早,潇湘雁到迟。眼看人尽醉,安用独醒为。
风景溪山丽,青青草色齐。板桥春水满,村市酒帘低。
游兴随时适,新诗到处题。清明三月未,花雨乱莺啼。