青青河畔草,矫矫园中李。娟娟楼上妇,微微启玉齿。
仰叹浮云驰,俯首理绿绮。自惜韶华姿,误身游侠子。
燕飏(yáng),晴景。小窗屏暖,鸳鸯交颈。菱(líng)花掩却翠鬟(huán)欹(qī),慵整,海棠帘外影。
绣帏香断金鸂(xī)鶒(chì),无消息。心事空相忆,倚东风。春正浓,愁红,泪痕衣上重。
窗外春景明媚,燕子在空中嬉戏翻飞。阳光撒在屋内,那屏上的交颈鸳鸯也顿时鲜活起来。掩却菱镜,懒整翠鬟,影影绰绰如海棠倩影。
远方的人毫无音讯,绣帷香断,空余满怀相思无处说。在东风艳景之中,红色都成了一派愁色,心中悲切,伤心泪不尽。
飏:飘扬。形容燕飞轻盈之态。菱花:镜子。
香断:停止薰香。愁红:见红花而引起愁绪。
可惜繁华窟,而今作战场。枪声时断续,天意正苍茫。
劫混昆明火,春残杜宇乡。峨眉陆终在,被发欲佯狂。
东道初平敌,南风已扇人。宦同鸡肋味,梦醒马蹄尘。
飞挽纡筹策,流亡待抚循。愿宽三尺法,散作万家春。
地近得频到,相携向野亭。
河分冈势断,春入烧痕青。
望久人收钓,吟馀鹤振翎。
不愁归路晚,明月上前汀。
炉烟爇尽冷衣篝,长乐钟声半入楼。
燕子不归春梦断,刺桐花月上帘钩。
王母西来晓露浓,碧城隐隐月溶溶。云中悬圃三千里,天畔琼楼十二重。
手种桃花多岁月,自寻瑶草饲鸾龙。双成已到人间否,海水枯时定一逢。
几度尊前恼使君,锦宫花色艳绡裙。
平生入眼谁堪比,十二峰头一片云。
君弹绿绮琴,妾赋白头吟。君意都忘弦上语,妾词空写心中素。
昔日还同得水鱼,今朝忽若经霜树。妾颜比少未成衰,君心已改少年时。
弃置文鹓逐鸡鹜,旧事尽乖新事宜。妾意将君比明镜,一物何曾照双影。
风中柳絮未曾粘,浪里浮萍那得定。君岂东流去不返,缺月终期有时满。
青柳映红颜,黄云蔽紫关。忽闻边使出,枝叶为君攀。
舞腰愁欲断,春心望不还。风花滚成雪,罗绮乱斑斑。