公子远于隔,乃在天一方。望望江山阻,悠悠道路长。
别前秋叶落,虽后春花芳。雷叹一声响,雨泪忽成行。
怅望情无极,倾心还自伤。
江南采莲处,照灼本足观。况等连枝树,俱耀紫茎端。
同逾并根草,双异独鸣鸾。以兹代萱草,必使愁人欢。
一叶落时空下泪,三春归尽复何情。
无人共得东风语,半日尊前计不成。
征客戍金微,愁闺独掩扉。尘埃生半榻,花絮落残机。
褪暖蚕初卧,巢昏燕欲归。春风日向尽,衔涕作征衣。
展开阅读全文
弹却眼中泪,自唱白头吟。
借君向时耳,明妾今朝心。
身苦尚可忍,心苦不可禁。
妾心似妾镜,对景长相寻。
君心似君琴,转手成别音。
失身妾命薄,轻身妾恨深。
再唱白头吟,击碎青玉簪。
山林胜处说天台,仙佛多从此地栖。
司马八篇通道妙,丰干一语指人迷。
时逢好酒从容饮,莫把新诗取次题。
白日看云思我否,惠连无分共攀跻。
纷纷落花飘,美人在何许?相思杳如梦,寂莫春已暮。
一别久不见,一往久不还。相望虽咫尺,如隔千万山。
展开阅读全文
大地万宝藏,玄冥不敢私。抉开青玉罅,浑浑流珠玑。
轻明疑夜光,洁白真摩尼。风吹忽脱串,日射俄生辉。
有时如少靳,觱沸却累累。风色媚一川,老蚌初未知。
君看一日间,巧历所不赀。游人随意满,不畀乾没儿。
吾谓历下城,繁华富瑰奇。贪夫死专利,帝意怜其痴。
故露连城珍,可玩不可几。若曰天壤间,所遇皆汝资。
何必秘箧笥,自贻伊瑕疵。诗成一大笑,臆说量天机。
展开阅读全文
暗朱箔雨寒风峭,
试罗衣玉减香销。
落花时节怨良宵。
银台灯影淡,
绣枕泪痕交。
团圆春梦少。
喧传彩鷁下江干,村北村南稚子看。
呼酒咄嗟欣有客,住山寥落幸无官。
不惭居士新藤帽,亦醉田家老瓦盆。
君爱幽居寻旧好,几来林下共清欢。