荷声碧槛,蒜影纹帘,诗在枕根梦觉。钗边缀虎,扇底弹蝇,输与彩舟佳约。
记琵琶、初见湾头,才舒新眉半萼。立尽梅阴,晚雨犹鸣青蒻。
赢得星星短鬓,羞照江心,一规铜魄。凉生楚簟,怨人宫砂,多少玉窗罗幕。
想南湖、十顷菱波,閒了微吟浅酌。还认取、天际归帆,飞凫阑角。
飙风西北起,阴云薄南陲。冉冉岁云暮,恻恻心内悲。
辞亲远行迈,已越三年期。昔为连根树,今若游地丝。
形影窃自吊,朝东暮西驰。不学齐仲连,翻作楚钟仪。
南冠愧流窜,短褐谁相知。性命寄须臾,面色含饥疲。
明月在东壁,愿照浊水泥。泥中复何见,沙砾纷参差。
下有沉沙珠,上有琼树枝。琼枝良可依,终不埋光辉。
春风应应至,寸草亦知时。人生非木石,谁能无所思。
桃花乱愁眼,柳叶忆蛾眉。所思良不遂,愿言何可期。
夜半倏惊觉,狂风搅秋鸣。
掣电起迅雷,骤雨翻盆倾。
逆知造物意,揫敛宝成。
天威不竟夕,须臾山月明。
薄暮有所思,终持泪煎骨。春风惊我心,秋露伤君发。
独立长堤上,西风满客衣。日临秋草广,山接远天微。岸叶随波尽,沙云与鸟飞。秦人宁有素,去意自知归。
异境良难测,非仙岂合游。星辰方满岳,风雨忽移舟。喷月泉垂壁,栖松鹤在楼。因知修养处,不必在嵩丘。
皇皇使节自东来,千里云山瘴雾开。官渡解鞍怜騕袅,邮亭看剑拂尘埃。
鱼龙水阔波声远,梅柳江春暖气回。欲买小舟联后载,弱流今已隔蓬莱。
白雪楼倾不记秋,楼前江水自悠悠。
多情犹忆湖南守,一曲阳春白尽头。
寒夜空堂人一个。心上愁多,不寐摊书坐。将近三更犹未卧。
乍惊骤雨天边过。
洒向小窗声更大。纸薄难禁,容易风吹破。衾枕安排浑未妥。
床前扑杀银釭火。