万事皆从适意休,何须快马骋长楸。
高人鼓吹鸣蛙地,当世神仙笑躄楼。
燕到捲簾如旧分,花开逢雨最闲愁。
僧来更学尝茶诀,白乳枪旗带露收。
望望峰峦紫翠凝,杖藜补屐谩登登。樵歌谷静声相荅,雨霁林香气欲蒸。
行乐可无诗似锦,从容那用酒如渑。何当摆脱尘中虑,许我移家共作朋。
酒留诗恋意迟迟,回到中途已落晖。小蹇引秋行落叶,老渔隈冷坐危矶。
山间明月随人出,松外閒云伴鹤归。试问夜深何处宿,欲从山下扣禅扉。
潋潋横塘柳四围,雨馀来看绿阴肥。燕翎拂处波如縠,半幅深红漾落晖。
瑶汉夜澄寂,烈烈群象严。浮云翕交互,圆光尚微纤。
阶虫竞鸣响,湿萤度飞檐。持志惕自警,屏营以深潜。
惊飙度幽幌,凝香启方奁。栩栩庄生蝶,秉志能养恬。
鸡鸣何孳孳,忧心愧如惔。
远客惊秋雁,高楼复异乡。声兼边哨苦,影落楚云长。
此夜头堪白,他山叶又黄。年年洞庭浪,飘泊更无行。
西风催我转胡床,坐落秋山午梦凉。蝉老树深音响别,满天风雨带斜阳。
郑虔官冷饭不足,杜陵高歌劝归来。古人失意有如此,嗟我不去胡为哉。
山中屋庐殊未破,门前稻秫已堪栽。扶犁有子健如犊,不信石田荒绿苔。
马蹄京洛岐,复此少闲时。老积沧洲梦,秋乖白阁期。平生五字句,一夕满头丝。把向侯门去,侯门未可知。
秋城韵晚笛。
危榭引清风。
远气疑埋剑。
惊禽似避弓。
海树一边出。
山云四面通。
野火初烟细。
新月半轮空。
塞外离羣客。
颜鬓早如蓬。
徒怀建邺水。
复想洛阳宫。
不及孤飞鴈。
独在上林中。