棹(zhào)举,舟去,波光渺渺,不知何处?岸花汀(tīng)草共依依,雨微,鹧鸪相逐飞。
天涯离恨江声咽,啼猿切,此意向谁说?倚兰桡(ráo),独无聊,魂消,小炉香欲焦。
片帆孤舟,举棹远去,茫茫水国,渺无涯际。在苍茫之中,唯有鹧鸪相逐而飞,点缀着生意。
心情惆怅,仿佛江水也在呜咽,猿声更加悲切。心中依依的乡恋,无处可诉。在百无聊赖时,只好倚栏消遣。此刻,时已晚,香将燃尽。
兰桡:兰舟。欲焦:将要烧成灰烬。
群峦马上俯崔嵬,海色遥临睥睨回。
万里职方周地尽,千秋风气汉时开。
危峰春晚常吹雪,急峡天晴忽起雷。
闻道粤南犹列戍,将军谁是伏波才。
鼷鼠不发千钧机,衅钟无罪牛何之。大人虎变不可测,狡兔死窟元来痴。
龙梭悬壁风雷起,常山蛇行首应尾。服车良马时使欤,触藩羸羊势然耳。
楚人冠猴事有无,鸡肋取食难为图。累累堪笑丧家狗,慎勿远效辽东猪。
秋色满城楼,秋风古渡头。此时一挥手,孤月在扁舟。
草折黄花老,天空白露稠。十年还故国,欢喜入新州。
濡足送征人,褰裳临水路。共盈一樽酒,对之愁日暮。
汉广虽容舠,风悲未可渡。佳期难再得,但愿论心故。
沅水日生波,芳洲行坠露。共知丘壑改,同无金石固。
轻舟暂过蓼滩前,水气空濛夜色妍。银浦秋高山影瘦,碧天云净月轮圆。
渔矶结草皆成屋,蟹簖横波不碍船。断续歌声听未已,半篷芦苇满溪烟。
杳杳春江阔。收细雨、风蹙波声无歇。雁去汀洲暖,岸芜静,翠染遥山一抹。群鸥聚散,征航来去,隔水相望楚越。对此,凝情久,念往岁上国,嬉游时节。斗草园林,卖花巷陌,触处风光奇绝。正恁浓欢里,悄不意、顿有天涯离别。看那梅生翠实,柳飘狂絮,没个人共折。把而今、愁烦滋味,教向谁说。
东南归思切,把酒且留连。再会知何处,相看共黯然。
猿啼梨岭路,月白建溪船。莫恋家乡住,酬身在少年。
白发别良苦,金杯酌莫迟。蜉蝣看世事,松柏问襟期。
向子徐游岳,柴桑待解龟。高秋桂花发,万里讯南枝。
雪意满芳洲,苍山引去舟。
霜风醒客梦,笳月起边愁。
万里从军急,孤身倚剑游。
家园落日里,莫上最高楼。