后沟林木尽,达坂高层层。天山此南干,到眼皆崚嶒。
御者急脂秣,惴惴相扳登。及巅略喘息,下坂尤难胜。
六里更一坂,呼吸天帝甍。半山偶俯视,下界犹瞢腾。
马行之字曲,直道世所憎。坂尽出窄峡,骖靷宜不增。
触轮石丑恶,疑有鬼物凭。修路断碑仆,昏衢閟禅镫。
欹危极烦恼,谁参牛车乘。官军昔破贼,桑野仍蜎蒸。
奋威夺此隘,氛祲方扫澄。至今山气静,时来云水僧。
迢迢葛逊驿,涧道迷春冰。叱驭吾非拟,几时归杖藤。
荆州自古英雄地,楚有儒者荆门至。尽读人间未见书,轩辕素问资游戏。
我非杜老年未衰,长年高枕亦病肺。当其气激火焱时,有似三分互鼎沸。
盘胸扼吭据孙吴,心腑之间角操备。火攻水战策纷然,诸葛周郎竟谁是。
楚人谈笑立奇功,一剂排之水火济。伐病居然当大敌,掷却方书出奇计。
驱使草木如驱人,参苓俱带英雄气。
凉飙应秋气,草木敛华英。客游总念归,子有千里行。
匆匆俦侣催,悄悄离思盈。丈夫怀志气,孰不恋荣名。
华荐起当路,使者促前征。追饯东门道,把酒哀弦鸣。
萧条野驿暮,泛艳江波清。密谋植帷幄,慰彼苍生情。
古来盛名士,多是起钓耕。
相送古城阴,天空江水深。秋风千里道,夜月万家砧。
沽酒当淮月,题诗过楚岑。明朝芸馆里,谁复更知心。
秋色满天地,君从何处来。风尘趋走日,淮海转输才。
骥足空余子,燕山有旧杯。相逢心款款,离合两裴回。
棹(zhào)举,舟去,波光渺渺,不知何处?岸花汀(tīng)草共依依,雨微,鹧鸪相逐飞。
天涯离恨江声咽,啼猿切,此意向谁说?倚兰桡(ráo),独无聊,魂消,小炉香欲焦。
片帆孤舟,举棹远去,茫茫水国,渺无涯际。在苍茫之中,唯有鹧鸪相逐而飞,点缀着生意。
心情惆怅,仿佛江水也在呜咽,猿声更加悲切。心中依依的乡恋,无处可诉。在百无聊赖时,只好倚栏消遣。此刻,时已晚,香将燃尽。
兰桡:兰舟。欲焦:将要烧成灰烬。
群峦马上俯崔嵬,海色遥临睥睨回。
万里职方周地尽,千秋风气汉时开。
危峰春晚常吹雪,急峡天晴忽起雷。
闻道粤南犹列戍,将军谁是伏波才。
鼷鼠不发千钧机,衅钟无罪牛何之。大人虎变不可测,狡兔死窟元来痴。
龙梭悬壁风雷起,常山蛇行首应尾。服车良马时使欤,触藩羸羊势然耳。
楚人冠猴事有无,鸡肋取食难为图。累累堪笑丧家狗,慎勿远效辽东猪。
秋色满城楼,秋风古渡头。此时一挥手,孤月在扁舟。
草折黄花老,天空白露稠。十年还故国,欢喜入新州。
濡足送征人,褰裳临水路。共盈一樽酒,对之愁日暮。
汉广虽容舠,风悲未可渡。佳期难再得,但愿论心故。
沅水日生波,芳洲行坠露。共知丘壑改,同无金石固。