远度闽关为省兄,相逢尤胜会彭城。夜床风雨愁何在,春草池塘梦又生。
鸿雁无书劳北望,骊驹有曲壮南行。从来手足天伦重,落日分携各怆情。
一湖春水永明寺,十万人家丰乐楼。
拄杖暂游休拗折,旧书山舍在明州。
秋深园圃虽无雨,晚岁头须自有霜。
身事无功且人事,酒囊余地乃书囊。
寒雅啸侣鸣乔木,粉蝶成围过矮墙。
对此每思良友伴,幸时来访浣愁肠。
丛山如剑戟,灌木蔽嵚岑。其水独南流,溪谷皆阻深。
山民鸟兽居,不驯匪自今。追呼敢逆命,兵革踵相寻。
未能静伏莽,火烈悲焚林。杀人税无出,迟回伤我心。
蚩蚩亦赤子,念尔为沾襟。招手语父老,鸱枭怀好音。
宿逋既累岁,敲骨力难任。民顽实吏拙,许身愧南金。
何时免素餐,引疾投吾簪。
东风原隰绿,迢递接关河。芳草故乡远,斜阳积水多。
楚山春晼晚,客路岁蹉跎。十载犹浮梗,西园忆薜萝。
他人岂是称才术,才术须观力有馀。兵乱几年临剧邑,
公清终日似闲居。床头怪石神仙画,箧里华笺将相书。
更欲栖踪近彭泽,香炉峰下结茅庐。
刬却端溪势坦然,耕云常近士林边。一方玄玉无多地,几点金星不在天。
毛颖荷锄分勺水,松滋负耒试寒烟。凭君收拾归方寸,留与儿孙世世传。
天孙织云春锦红,玉梭误入乘刚风。一夕变化云冥濛,海水起立为珠宫。
坐令年年机杼空,谁与黼黻上帝躬。求梭不得愁鬼工,安知入君怀袖中。
丈夫落落志四海,俗士拘拘守一途。羡子春秋当壮日,结交豪俊必通都。
孤舟惊浪千堆雪,片纸长江万里图。历览山川俱遍了,归来我欲问今吾。
峰回壁转闭岩扃,永夜逢君剖玉经。黄发戴冠非我事,青天自有少微星。