似君须向古人求,想见归怀尚百忧。卜筑应同蒋诩径,春风回首仲宣楼。
渔吹细浪摇歌扇,天入沧浪一钓舟。谷口子真吾忆汝,何时更得曲江游。
长贫知不易,去计拟何逃。相对人愁别,经过几处劳。城连沙岫远,山断夏云高。犹想成诗处,秋灯半照涛。
失意已春残,归愁与别难。山分关路细,江绕夜城寒。草色连晴坂,鼍声离晓滩。差池是秋赋,何以暂怀安。
东南路苦辛,去路见无因。万里此相送,故交谁更亲。
日浮汀草绿,烟霁海山春。握手无别赠,为予书札频。
停车晓烛前,一语几潸然。路去干戈日,乡遥饥馑年。
湖波晴见雁,槐驿晚无蝉。莫纵经时住,东南书信偏。
伊谁破混沌,盘根㨿坤舆。崭然露头角,肖像躬犁锄。
落日下空谷,藉草明月孤。山风起林末,过者闻鼾呼。
居人事耕稼,对此空踌躇。
伤心别君泪,垂垂滴中庭。一庭芭蕉叶,天晴闻雨声。
好去昌吾道,谁能滞故乡。壮怀云万里,吟兴月三湘。
浦阔鱼吹浪,天低燕语樯。祝融青眼在,南极想辉光。
丈夫落落志四海,俗士拘拘守一途。羡子春秋当壮日,结交豪俊必通都。
孤舟惊浪千堆雪,片纸长江万里图。历览山川俱遍了,归来我欲问今吾。
瞬息光阴便百年,壮时无谓此身坚。
莫随白日悠悠去,要见先民的的传。
心耻文俳似班马,眼看青紫自头旋。
望云飞鸟长天外,临水不知鱼在荃。
沈吟岩野意不展,燮理一身居屡迁。
愿学只知依孔圣,懒从禅客问因缘。
圣门子贡最明达,肯使宫墙但及肩。
天生我才朴更拙,未逢良匠入雕镌。
清漳见公二十载,论仁一句期超然。
致知两字足功力,方信能行穷化先。
南山文会未振起,公今远去岷江边。
闻说豺狼卧当路,日向黄昏休更前。
况复江城动鼙鼓,四时烽火长相连。
征轮决去曳不止,男儿性命绝可怜。
晓月子规惊别梦,冥冥空有泪痕溅。
临岐相赠要切语,慎勿使我空华颠。