一声能遣一人愁,终夕声声晓未休。
不解缫丝替人织,强来出口促衣裘。
药玉船中酒似空,水沉烟上雪都融。
梅堂客散人初静,椽烛烧残一尺红。
绕架琳琅四壁前,翛然门巷似神仙。风驱残热先开径,雨送新凉骤入筵。
三俊联翩飞宛洛,一经憔悴卧幽燕。毋嗟老眼风尘下,赌墅犹能压谢玄。
齐东浮大泽,济北汇飞泉。亭古淹词客,楼高卧谪仙。
声名偕宇宙,藻绘划星躔。奕叶流风谢,沉冥历数迁。
芳尘谁想像,故迹重留连。有美延陵季,神交百代先。
韶颜舒彩翮,绮岁夺青钱。磊落王褒颂,洸洋曼倩笺。
金羁游太液,玉佩侍甘泉。绛阙恩光动,黄堂惠泽宣。
吴峰翔省署,越水衬楼船。谤牍初辞魏,除书骤发燕。
虹蜺流卤簿,雪霰耀戈鋋。意气中原尽,心期大历偏。
行春怀胜躅,吊古惜名贤。嗟咄崇祠树,荧煌巨碣镌。
丹青涂杰搆,俎豆饰长筵。卫竹萦窗劲,秦松夹座鲜。
绿萝垂茜峭,红芰浴沦涟。西陆回真气,南池荐旧篇。
延津龙剑合,海岳凤毛联。白鹤云亭上,苍虬泰岱巅。
并怀和氏璧,齐奏伯牙弦。是处怜方驾,何人快著鞭。
蹉跎投贾赋,寂莫问扬玄。未授楞严记,空留道德编。
壮心斜日外,愁色断云前。惨淡论交臂,苍茫失并肩。
沙棠停画鹢,陇树咽寒蝉。万古如渑思,长歌酹碧天。
金屏翠幔与秋宜,得此年年醉不知。
只向贫家促机杼,几家能有一絇丝。
弭棹大江滨,江山入眼新。地疑真赤壁,州是古黄人。
水隔三分国,风遗两逐臣。雪堂欣觌面,诗思定能神。
尔从咸阳来,问我何劳苦。沐猴而冠不足言,
身骑土牛滞东鲁。沈弟欲行凝弟留,孤飞一雁秦云秋。
坐来黄叶落四五,北斗已挂西城楼。丝桐感人弦亦绝,
满堂送君皆惜别。卷帘见月清兴来,疑是山阴夜中雪。
明日斗酒别,惆怅清路尘。遥望长安日,不见长安人。
长安宫阙九天上,此地曾经为近臣。一朝复一朝,
发白心不改。屈原憔悴滞江潭,亭伯流离放辽海。
折翮翻飞随转蓬,闻弦坠虚下霜空。圣朝久弃青云士,
他日谁怜张长公。
尧没三千岁,青松古庙存。送行奠桂酒,拜舞清心魂。
日色促归人,连歌倒芳樽。马嘶俱醉起,分手更何言。
夙生原是此中人,岭海迁流四九春。已幸还乡逾十载,黄沙点点旧姻亲。
黄昏封印点刑徒,愧负荆山入座隅。却羡卞和双刖足,一生无复没阶趋。