使轺草草索离群,南北东西不更闻。别去廿年如梦寐,山头一日忽逢君。
蓬莱阁里呼明月,抚掌东边洗白云。诗律老苍无可说,祇须出酒觅论文。
石上听泉投寺宿,泉声绕石不停流。云沉远树千山夜,月落孤城一角秋。
野鹤到窗寒入梦,明河隔座影当楼。閒心独与僧相对,忘却西风宋玉愁。
鸿在冥冥已自由,紫芝峰下更高秋。抛来簪绂都如梦,
泥著杯香不为愁。晚树拂檐风脱翠,夜滩当户月和流。
自嗟不得从公去,共上仙家十二楼。
瘦如仙鹤爽风篁,外却尘嚣兴绪长。偶坐几回沈皓月,
闲吟是处到残阳。门前立使修书懒,花下留宾压酒忙。
目断琼林攀不得,一重丹水抵三湘。
蜀地寒犹暖,正朝发早梅。偏惊万里客,已复一年来。
徐陈尝并作,枚马亦同时。各负当朝誉,俱承明主私。
夫君迈前侣,观国骋奇姿。山似鸣威凤,泉如出宝龟。
才雄子云笔,学广仲舒帷。紫绶拂三寺,朱门临九逵。
昔我含香日,联尔缙云司。朝携兰省步,夕退竹林期。
中路一分手,数载来何迟。求友还相得,群英复在兹。
留台少人务,方驾递寻追。涉玩怀同赏,沾芳忆共持。
迎宾南涧饮,载妓东城嬉。春郊绿亩秀,秋涧白云滋。
名画披人物,良书讨滞疑。兴来光不惜,欢往迹如遗。
岁晏罢行乐,层城间所思。夜魂灯处厌,朝发镜前衰。
忽枉崔駰什,兼流韦孟词。曲高弥寡和,主善代为师。
齐戒观华玉,留连叹色丝。终惭起予者,何足与言诗。
洪炉入夜熔并铁,飞焰照山光明灭。忽然澒洞不可收,万壑千岩洒红雪。
栖鸦控地林蟒逋,电光的烁开金铺。山魈木客伏不动,天女下视群灵趋。
此时观者色如赭,流波迸出珊瑚颗。枯枝瘦草相新鲜,异彩奇葩遍原野。
大冶运腕何珑玲,莲花落去犹有声。力疲气竭暂放手,始见明月空中行。
世间怪事真有此,百炼柔钢齐绕指。请看入眼幻缤□,笑他剪采堆红紫。
一幅鲛绡万转丝,入欢怀袖莫教离。绣成醉蝶迷香意,似尔痴魂梦到时。
胸中饱藏书,随地皆可屋。适意即为好,何必重乡曲?
岭南多梅花,亦足慰幽独。既免怀土讥,乔迁岂非福?
异时须昌刘,从君著芳族。
巽山环拱巽波涵,潇洒茅堂在蔚蓝。明月倒悬天上下,清风远播地东南。
寻盟鸥鹭閒情适,坐镇鱼龙老气酣。最爱行藏兼吏隐,诗成应拟百花潭。
故人知我苦绸缪,落笔能开海上楼。何恋稷门初至客,最难江国后归舟。
酒边哀乐陈陈见,风入园林事事秋。著子一枝原局促,迟予三径足淹留。