常说人间法自空,何言出世法还同。微踪旧是香林下,
馀烬今成火宅中。后夜池心生素月,春天树色起悲风。
吾知世代相看尽,谁悟浮生似影公。
五湖生夜月,千里满寒流。旷望烟霞尽,凄凉天地秋。
相思路渺渺,独梦水悠悠。何处空江上,裴回送客舟。
楚水清风生,扬舲泛月行。荻洲寒露彩,雷岸曙潮声。
东道思才子,西人望客卿。从来金谷集,相继有诗名。
处顺初无累,安时故不忧。敢遗身后虑,甘向死前休。
有姊如工部,无儿似邓攸。悠悠天地意,还许望松楸。
友云飞观郁崔嵬,落木萧萧听者哀。九日朱弦和雁断,开年黄菊费诗催。
淮天雨露橙千里,梁地风烟酒一杯。此日此生人共醉,明年重健与谁来。
人事有代谢,天运无常盈。计功与殉利,咄咄竟何成。
哲人悟神理,垢氛长不缨。存虚御六气,振翰凌蓬瀛。
高揖九州士,天路空冥冥。
噪柳鸣槐晚未休,不知何事爱悲秋。
朱门大有长吟处,刚傍愁人又送愁。
强梳蓬鬓整斜冠,夜听步虚山月寒。缩地往来无定所,洞天谁道却归难。
淹流既失策,贼至甘远屏。
往岁忆曾游,迳路犹可省。
今来冬向除,昔至夏方永。
山寒竹树疏,岁阴云雾冷。
破屋今已无,荒筠蔓枯颖。
昔人安在哉,经过涕垂领。
名场阅历莽无涯,心史纵横自一家。
秋气不惊堂内燕,夕阳还恋路旁鸦。
东邻嫠老难为妾,古木根深不似花。
何日冥鸿踪迹遂,美人经卷葬年华。