何独怜今夜,一年容易秋。雁都为过客,月只照离忧。
珠露洗檐白,心潮到海休。清风扶薄醉,倚断小洋楼。
孤负中秋又一年,草窗闲坐不成眠。莫辞醁酒十分满,能对清辉几度圆。
三匝短歌悲晚景,一声长笛破秋烟。人生忧乐无穷达,莫把清狂说玉川。
碧落无云河汉流,野亭孤坐思悠悠。广寒殿启银蟾跃,古桂香飘玉斧收。
诗客久回千里驾,仙台高接五城楼。遥知樽酒陪清赏,箫罢临风恣唱酬。
玉露金波不可孤,相瞻今夕定何如。
氛埃未净雨湔洗,阴翳小留风扫除。
丹桂看来元了了,白榆种得许疏疏。
一杯浊酒非难事,未有新诗报答渠。
年年岁岁望中秋,岁岁年年雾雨愁。
凉月风光三夜好,老夫怀抱一生休。
明时谅(liàng)费银河洗,缺处应须玉斧修。
京洛(luò)胡尘满人眼,不知能似浙江不。
年年岁岁:每年。
凉月:七月的异名。
明时:阐明天时的变化。
京洛:专用名词。原意为“京城洛阳”,因洛阳从夏代开始频繁作为都城,历代多有沿用。后特化为“都城”的意思,又未必指洛阳一城。胡尘:胡地的尘沙。
西湖如画意,点染水之涯。地与三山古,时来六月嘉。
摇波红雾皱,转棹绿阴斜。四望楼亭畔,新荷面面花。
圆月秋方皎,凉天夜逾澄。杯怜娼女劝,楼看美人登。
皓气浮金界,遥光转玉绳。綵鸾招不下,箫管竟无凭。
天风吹河汉,明月悬清光。清光不可掇,流影入杯觞。
吸此风露魄,洗我芥蒂肠。向来功名心,一笑冰沃汤。
人生几中秋,弹指三万场。胡为置冰炭,不使心清凉。
此心如秋月,虚明洞八方。此身万化中,太山一毫芒。
尚无物与我,何者为彭殇。推琴黄叶落,搔首白云翔。
解衣一盘礴,清境堕渺茫。
去岁中秋节,高堂依老亲。团栾明月夜,来照白头新。
此日孤成子,良宵望里身。安能同逝也,不失过庭人。
羽客鍊丹井,井留人已无。旧泉青石下,馀甃碧山隅。
云朗镜开匣,月寒冰在壶。仍闻酿仙酒,此水过琼酴。