忽复荒山唤子规,来归已是腊残时。
人穷怕老吾何愧,夏浅胜春古有诗。
草靸紵衫并竹扇,石榴罂粟又戎葵。
猫生三子将逾月,卧看跳嬉亦一奇。
帘捲见山近,窗开竹香香。讼庭公事少,静坐纳微凉。
絮飞长陌又春馀,绿满菖蒲夏已初。双蝶不来花蔌蔌,一莺时到树疏疏。
平生懒作折杨曲,万事可占长柳书。只有故山真耐久,伴人闲处作踟蹰。
云腻风娇柳絮抛。流莺初啭隔尊肴。可怜芳草恋平郊。
花影撩人身外世,天涯何处梦中舠。春痕依旧恨难搔。
裛尘朝雨细,透竹夕阳明。
鸟雀知春去,牛羊散晚晴。
官闲端欲老,谋拙漫无成。
堂下清溪水,三逢苹芷生。
朝看东南云物好,便有清风收浊潦。
吾知天意将悔祸,约束蛟龙便粳稻。
山川转眼异明晦,冠屦宜人亦轻燥。
微凉人堂酒味好,一杯径醉愁如扫。
清幽枕簟东窗下,晓睡老鸡呼不觉。
黄帘翠幕断飞蝇,午影当轩睡未兴。
枕稳海鱼鑴紫石,扇凉山雪画青缯。
廊阴日转雕栏树,坐冷风生玉碗冰。
满案诗书尘蠹甚,故应疏懒过炎蒸。
靡靡春事退,寂寂夏日长。
日日骑马归,卧此北户凉。
官事幸休逸,甘为白头郎。
朝出暮还家,悠悠愧路旁。
所欣药物灵,颇觉疾病康。
幸免三已愠,敢希五馈浆。
难堪七有余,不过三已尝。
呼儿且粝食,贫固士之常。
南风吹笋成修竹,园林一番新阴绿。
足愁多病少欢娱,感时念远伤幽独。
遥山林外知何处,倦客楼头空极目。
悲笳三叠闭江城,娟娟新月啼乌宿。
平湖短棹镜中来,翠岫红亭罨画开。雾树散分洲渚断,云峰横带海天回。
登高共续黄花节,藉草仍探白石杯。传道使君多暇日,每携宾从恣徘徊。