荷声碧槛,蒜影纹帘,诗在枕根梦觉。钗边缀虎,扇底弹蝇,输与彩舟佳约。
记琵琶、初见湾头,才舒新眉半萼。立尽梅阴,晚雨犹鸣青蒻。
赢得星星短鬓,羞照江心,一规铜魄。凉生楚簟,怨人宫砂,多少玉窗罗幕。
想南湖、十顷菱波,閒了微吟浅酌。还认取、天际归帆,飞凫阑角。
鬓符腰艾去纷纷,荷叶荷花匝水滨。
思远楼前虽有曲,若邪溪畔岂无人。
莫将楚恨悲儿女,聊把骚章托鬼神。
浊酒满壶渔父笑,江边鸥鹭正相亲。
笋尖春冷,楸局久担阁。新翻玉阑干变,还是去年学。
冷眼西南死势,愁杀小姑觉。劫深围匝,不容郎悔,按指红纤爪痕掐。
决赌君家玉佩,侬有珠钗答。绣帘香散窗风,低放玳牛押。
争道输赢未定,花外斜阳霎。添枝银蜡。防他腹瘦,飞子斜行更侵角。
新荷镜暗,老柳烟浓,熟黍梦回未觉。流莺自语,小蝶轻飞,悄念探芳前约。
照林隈、榴火初酣,何如残樱半萼。锦片年芳,付与亭边青蒻。
独向行舟尽处,翠浥层岚,静驱吟魄。峰回路转,树短阴稀,数遍
汪生汪生适何来,头蓬气结颜如灰。囊无一钱买君醉,聊复与尔登高台。
惊人鹰隼飏空去,俯见长云阖且开。江流匹练界遥碧,风劲烟萋莽寒色。
危亭倒瞰势逾迥,平墟指空望疑直。凭高眺远吾两人,心孤兴极牢忧并。
自来登临感游目,况有磊砢难为平。麟麇雉凤世莫别,萧蒿蕙茝谁能名。
颠狂骂座日侘傺,畴识名山属吾辈。著书充栋腹常饥,他年沟壑谁相贷。
一时歌哭天梦梦,咫尺真愁鬼神会。汪生巳矣不复言,眼前有景休怀煎。
愿从化作横江鹤,来往天门采石閒。
悠悠南北各天涯,欲望乡关眼已花。
忆得亲庭谁共语,应怜游子未还家。
虽然京国满胡尘,江左夷吾尚有人。鱼腹湘累休愤激,伫看三户足亡秦。
玄晖东田游,明远东城历。
深心慕尘轨,湖舷拟觞客。
零雨或尼之,辍策骈兹席。
霁虹带高岑,倾羲被回陌。
良知共遐睎,数陪竹林七。
境恬微尚惬,赏胜幽怀适。
怀沙事千载,旧恨犹能辟。
延首瞻楼颜,新愁渺难释。
天问愧非才,且可浮大白。
徙倚惊漏穷,晨宵挂东壁。
相传楚俗试兰汤,一枕南薰日正长。
门掩绿阴无个事,起来烧过午时香。
信州城南江水流,故人惜别暂维舟。节中偶病不成饮,客里逢欢却是愁。
地迮那容《胡旋》舞,波回更作楚声讴。三年三见戎葵色,多事红花照白头。