往分莲社供,归向草庐眠。
山寨差更鼓,春江走战船。
风光随处别,鬓影倩谁怜。
花柳西湖曲,招邀忆去年。
清閟小幅,溪山黯青绿。丝雨弄晴,二月东风,今朝初六。
草色苔光交旖旎,又还我、一庭芳缛。借春阴,直到花朝,红棠开足。
泉响谷,清似玉。树绕屋,翠如幄。且抖擞官身,勾当春事,日日闭门休沐。
雪积一分二分水,花亚十竿百竿竹。便随分携尊,总人间清福。
北地胭脂破远天,朦胧难护是层烟。朝云过雨醉留梦,春色酣丹兴欲仙。
路有锦衣人傍美,节当寒食火偏然。村南郭北须凭记,无限高楼燕语边。
旧游不合到心中,把得君诗意亦同。水馆酒阑清夜月,
香街人散白杨风。长绳系日虽难绊,辨口谈天不易穷。
世事自随蓬转在,思量何处是飞蓬。
志伸盛意气,揽辔轻四方。志屈颓意气,泥情恋穷乡。
气盛万里近,气颓百里长。不然宛与许,故自逼襄阳。
胡为孟夫子,到此多叹伤。况我家东海,跋涉趋汴梁。
汴渠达汝颖,遂以涉湖湘。湖湘何足道?行复极炎荒。
东皋结亭子,平远眺南陌。映窗植修篁,四面绕松柏。
阴晴作明晦,时有云气积。以此名归云,诗酒酬佳日。
王子沈幽士,微吟好独立。林君自潇洒,徙倚多风格。
任生称善书,挥驰满东壁。张老方外人,叔白之琴客。
无闲雪与月,亦复昼连夕。一去百越游,十载遂绝迹。
归来寻旧欢,诸君皆安适。松竹尽剪伐,栋宇亦倾侧。
稍复理荒秽,渐次事修葺。佳木会重栽,斯人宁再集?
更名为感旧,与尔抱长戚。
涉水更登陆,所向皆清贞。
寒草不藏径,灵峰知有人。
悠哉炼金客,独与烟霞亲。
曾是欲轻举,谁言空隐沦。
远心寄白日,华发回青春。
对此钦胜事,胡为劳我身。
光音天上避风灾,亲见三禅化劫灰。成住坏空都一例,且从蜃气觅楼台。
罗浮仙子骑白凤,翠禽啼破寒香梦。飞向淇园觅秋实,风触湘累佩声动。
同心比石坚不移,贞姿劲节相因依。平生四美托交契,岁寒盟好深天机。
砚池波翻月涵墨,写出清标素绡湿。广云湘雨路迢迢,沦落江南总尘迹。
一身英气射光芒,北定中原事转长。落得两篇出师表,至今只是汉文章。