檐前甘菊移时晚,青蕊重阳不堪摘。明日萧条醉尽醒,残花烂熳开何益。
篱边野外多众芳,采撷细琐升中堂。念兹空长大枝叶,结根失所缠风霜。
大麦干枯小麦黄,妇女行泣夫走藏。
东至集壁西梁洋,问谁腰镰(lián)胡与羌(qiāng)。
岂无蜀兵三千人,部领辛苦江山长。
安得如鸟有羽翅,托身白云还故乡。
大麦已经成熟,小麦已青黄。妇人边走边哭,丈夫逃跑藏起来。
向东跑到集、壁、梁、洋四个州,问谁有来自镰胡与羌插在腰间的镰刀。
岂敢没有三千蜀兵,(为了逃命)不怕道路悠长,疲于奔命,故不能及时救护。
怎能像鸟儿一样拥有翅膀,安身在白云间返回家乡。
集、壁、梁、洋:四个州名,唐属山南西道。言寇掠范围之广。腰镰,腰间插着镰刀,指收割。
托身:寄身;安身。
驱马涉长碛,千里径无草。天寒日光淡,积雪常杲杲。
劲风裂肌肤,狐貉甚鲁缟。况我被甲铠,寝迟起常早。
崔嵬陟高山,日落尚远道。人生各有命,岂惮事遐讨。
饮冰伤心骨,重研如巨枣。义深自最励,身贱宁要好。
亲戚何可逢,功名未自保。少年慕壮健,我独贵疏老。
春寒天气似江南,閒倚高楼酒半酣。尽借前山作屏障,更烦佳雪洗烟岚。
君向东吴去,幽寻兴不违。水田青稻粒,游女绿荷衣。
问俗纡玄绶,裁诗坐翠微。趋朝须及早,莫遣雁南飞。
制锦荣新秩,还乡是昼游。彩云辞凤阙,仙盖弥麟洲。
身系苍生望,符分圣主忧。江南民瘼甚,应为达宸旒。
天地黯闭塞,冰霜皓崔巍。寂寥高城侧,郁律见古台。
烈风夜中起,飞雪千里来。鸟羽沉不施,兽口噤不开。
虎豹敛穴窟,蛟龙俱冻埋。六龙衔白日,寒苦光不回。
石裂南山下,水结中河流。莽莽北郭外,死骨聚如丘。
贫士被毛褐,寡妇无完裯。宁知贵公子,丝竹宴朱楼。
方辞白羽扇,更御青羔裘。
北风北风,职何严毒。摧壮士心,缩金乌足。冻云嚣嚣,
碍雪一片下不得。声绕枯桑,根在沙塞。黄河彻底,
顽直到海。一气抟束,万物无态。唯有吾庭前杉松树枝,
枝枝健在。
家君昔驻城北隅,夜堂几醉迷归途。是时慕古三琪树,弟也恭敬兄怡愉。
一见欣然动颜色,质类古人多自得。二兄久矣跨鹤飞,故留难弟存矜式。
耒耜还山四十年,江城独到每凄然。丈人与见已垂白,性行只今谁比肩。
忽道称觞四月二,寿比磻溪钓璜事。自惭六十久毵然,始知五福康强冀。
凤毛庭下勤诗书,相烦执酳传芳誉。太丘孝友应难得,城市何人表里闾。