门前杨柳树,借汝乌夜栖。
郎眠夜未半,无奈汝争啼。
长条尔何物,送郎天边去。恨不持斧戕,斫尽江头树。
黄河城下水沄沄,船去船来几夕曛。老尽津头垂钓客,柳阴相对白鸥群。
少年裙屐誇乡国,酒痕衫色。剑阁烟鬟千点绿,甚日归得。
使君名姓在,小儿能识,雨丝如织。别后相思灯下忆,汉水无极。
已道还江县,犹然滞海门。
别来新鬼哭,书至故人存。
万死悬兵力,孤忠藉主恩。
岂无排难意,畏路不堪论。
泉源新涌出,洞澈映纤云。稍落芙蓉沼,初淹苔藓文。
素将空意合,净与众流分。每到清宵月,泠泠梦里闻。
峨峨郁孤台,下有十万家。喧呼隘城阙,恋此明使车。
忆公初来时,狂狡啸以哗。主将失节度,玉音为咨嗟。
一朝出明郎,绣衣对高牙。持斧自天下,荒山走矛叉。
光腾将星魄,枉矢失惊蛇。氛雾果尽廓,十州再桑麻。
恩令撰中秘,天笔有褒嘉。辛氏世多贤,一姓古所誇。
太史善箴阙,伊川知辞华。
谁欤立军门,杖节来要遮。亦有救折槛,叩头当殿衙。
英风杂文武,公独可肩差。佩玦善断割,挥毫绝纷葩。
时时有纵舍,惠利亦已遐。京西故畿甸,傍塞闻悲笳。
明时资馈餫,岂减汉褒斜。勿云易使耳,重地探荆巴。
三节萃一握,眷心良有加。古来居此人,爱国肯雄誇。
羊祜保至信,陶公戒其奢。安边有成略,此道未全赊。
公今有才气,功名安可涯。愿低湖海豪,磨砻益无瑕。
凌烟果何晚,犹有发如鸦。
兔丝附青松,松高丝亦长。
何意秋风来,委蔓随飞霜。
海行无信风,春行无信时。
瑶轸曾误人,勿复欺新知。
事君以红颜,欺我以白头。
有夫莫令客,客心不可柔。
归耕地肺绝尘喧,匣里青萍未报恩。浊酒自怜终日醉,古风时得野人言。鸟啼碧树闲临水,花满青山静掩门。唯有阶前芳草色,年年惆怅忆王孙。
美人别来良悠悠,缄书不寄留床头。桃花几回酿红泥,紫燕双衔入翠楼。
倾情写意心相结,绿酒金樽对芳节。对芳节,恐迟暮,凉风生,鸣雁度。
别乡千万里,离心竟前路。