洲畔芦花到野桥,晓风吹浪伴归潮。
醉中捉月怜波浅,别后看云恨路遥。
江月绕阑非故国,霜华惊梦又明朝。
问君鼓枻游何处,闲向髯翁试洞箫。
爱于人境远,转与道门亲。
静得幽探趣,闲耽逸性真。
鹤巢低树色,燕乳落花尘。
莫问忘言处,明朝是别辰。
统师靖百蛮,鸟道行踪绝。
白气宵贯斗,游龙晓驰铁。
层褵无曳云,空江有寒月。
肃肃旋车轸,悠悠荡旌节。
古驿千树梅,花开夜来雪。
持此滇南春,相从待明发。
委迤吴山云,演漾洞庭水。青枫既愁人,白蘋亦靡靡。
送君出京国,孤舟眇江泛。浮阳怨芳岁,况乃别行子。
括苍涨海壖,斯路天台□。我有岩中念,遥寄四明里。
莫漫恋浮名,应须薄宦情。百年齐旦暮,前事尽虚盈。
愁鬓行看白,童颜学未成。无过天竺国,依止古先生。
六公八十尚占星,授法东坡今大成。
此岁得归言不食,几时当雨信如盟。
误人功业忍更问,老我林泉如可营。
他日疑谋谁为决,无由重到访君平。
滩头鸣榔去,偃仰醉霜月。
意倦早归来,风波渺愁绝。
韩干画马古无匹,仇英复入曹霸室。弄笔偶成《出塞图》,英姿粉墨何萧瑟。
鞍马甲士无一同,百十垒峞装束雄。蔽亏掩映难悉数,马露顶踵入尻鬃。
边关日落千山红,半天飒飒旌旆风。飞鸟不敢近鸣噪,黄云惨澹横低空。
羽箭雕弧拥牙纛,誓将万里烟尘扫。壮士遨游今白头,可怜日月空中老。
愿借霜蹄骤且驰,追奔直过流沙道。
食尽须分散,将行几愿留。春兼三月闰,人拟半年游。风俗同吴地,山川拥梓州。思君登栈道,猿啸始应愁。
江岸梅花雪不如,看君驿驭向南徐。
相闻不必因来雁,云里飞輧落素书。