妾本怀春女,春愁不自任。迷魂随凤客,娇思入琴心。托援交情重,当垆酌意深。谁家有夫婿,作赋得黄金。
锦池江上柳垂桥,风引蝉声送寂寥。
不必如丝千万缕,只禁离恨两三条。
暂入松门拜祖师,殷勤再读塔前碑。
回头忽向寻阳使,太守如今是惠持。
殷(yīn)勤红叶诗,冷淡黄花市。清江天水笺(jiān),白雁云烟字。游子去何之?无处寄新词。酒醒灯昏夜,窗寒梦觉时。寻思,谈笑十年事;嗟(jiē)咨(zī),风流两鬓(bìn)丝。
辽阔的清江天水可以作笺,茫茫的云中白雁可以为字,远方的游子啊,你如今到了哪里?我无法寄给你我的相思之词。在酒醒灯昏的夜晚,在窗寒梦觉的时候,那十年谈笑欢乐事,令人好寻思。真可叹,风流逝去时,两鬓已如丝。
红叶:指枫叶。黄花:菊花。清江天水笺:用清江的天和水来作为信笺。清江:赣江与袁江合流处,一名青江。白雁云烟字:以茫茫云烟中飞行的白雁来作为文字。十年事:似指作者放浪于酒色的生活。嗟咨:嗟叹。
车辚辚,马特特,路上行人行不息。
丈夫一去音信稀,门前凝望是耶非。
罗巾掩面羞回顾,翻令小姑笑妾误。
忆妾家中娇小姿,爱弄玉环阿母随。
只知娇养无愁苦,常笑他人怨别离。
如今小姑年十五,能不忧愁有几时。
离筵别棹暮江滨,红树青山映白莼。一过江南风景异,两行衰柳送行人。
早潮才过晚潮来,一一轩窗照水开。
鉴面无尘风不动,分明倒影见楼台。
柳风飞絮自征袍,望远楼中望眼高。
几许江南名利客,灰尘满面日劳劳。
竹叶榴花久擅场,一尊云液胜椒浆。人惟任达常中圣,药自消忧不作狂。
满泛冰瓷无别色,错斟瓶水有真香。祇应剩酝逡巡酒,始耐仙山日月长。
中年未仕总为强,殊怕强无转弱方。真理稍从清夜得,寓言翻虑旧交藏。
室围烟雨浑疑梦,花酿阴晴蓦自香。有命当参天地事,莫孤风月去堂堂。