恨不抗日死,留作今日羞。
国破尚如此,我何惜此头。
楼外青山半夕阳,寒鸦翻墨点林霜。平沙细草三千里,一笛西风人断肠。
悬崖结屋层层阁,眺远开窗面面峰。
云起半天齐碧瓦,风生万壑响长松。
御榜今朝至,见名心始安。
尔能俱中第,吾遂可休官。
贺客留连饮,家书反覆看。
世科谁不继,得慰二亲难。
石压笋斜出,谷阴花后开。
挟策自羽龄,周览南华书。茫然访道志,欲驾将焉如。
朅来南华道,始识其故墟。尘迹寄委蜕,万事同蘧庐。
想其为吏时,傲世乐有馀。天地等毫末,轩冕同锱铢。
三公礼荜户,万乘尊褐夫。去古邈已远,浇风日沦胥。
得丧嚇腐鼠,怒悦纷众狙。材否笑鹜雁,断续伤鹤凫。
钓台已湮没,漆城称荒芜。恨不见斯人,逍遥与之俱。
还淳以反朴,抚俗归黄虞。神交付恍惚,日暮犹踌躇。
秋风袅袅雁飞初,千里京华一纸书。史馆声名綦叔厚,文园消渴马相如。
扁舟半夜难乘兴,杯酒经年叹索居。久阙报章非为懒,颍滨无计觅双鱼。
流水西郊路,谁寻净域游。我思偕贾岛,君意及汤休。
山小行来曲,松高坐处幽。斜阳说半偈,红叶寺门秋。
故垒经行按旧图,功高耿邓想宏谟。长驱敢死三千士,大捷先书廿八都。
刀剑于今变牛犊,穴巢终古绝狼貙。后人枉说书能读,愧煞龙钟作腐儒。
岁岁乡园惭阔别,今朝旧地访苏门。四围山色松边路,百道泉声竹里村。
胜会厨刚荐樱笋,丰年社喜足鸡豚。嗟予又逐红尘去,安得坡翁钓石温。