短日空裴回,流云自来去。茫茫晓野客衣单,白露无声落秋树。
美女东城隅,红颜华灼灼。垂垂十二鬟,一一飞金雀。
初日照楼台,春游出宛洛。采桑攀远杨,搴芳捋丛薄。
行路何踟蹰,中心谅有托。不知谁家子,白马黄金络。
强言立道傍,翩然互酬酢。本非淇上姝,宁践桑中约。
家无薄幸儿,白头负前诺。赠妾双明珠,还君抵飞鹊。
日暮行归来,空闺守寂寞。
将进酒,夜未央。楼台初月上,林薄绪风凉。吹鸾箫,和凤管。
倒犠樽,酌鹚碗。我为君歌,君莫辞满。去日苦多来日短。
乐今宵,无思远。
驰射罢金沟,戏笑上云楼。少妻鸣赵瑟,侍妓转吴讴。
杯度浮香满,扇举细尘浮。星河耿凉夜,飞月艳新秋。
忽念奔驹促,弥欣执烛游。
任侠重芳辰,相从竞逐春。金羁络赭汗,紫缕应红尘。
宝剑提三尺,雕弓韬六钧。鸣珂蹀细柳,飞盖出宜春。
遥见浮光发,悬知上头人。
蟾光堪自笑,浮世懒思量。身得几时活,眼开终日忙。千门无寿药,一镜有愁霜。早向尘埃外,光阴任短长。
贱妾有所思,良人久征戍。笳鸣塞城表,花开落芳树。
白登澄月色,黄龙起烟雾。还闻雉子斑,非复长征赋。
飞云渡口西风急,津吏停桡刺船立。
始阳公子方垂髫,掩抑依依向余泣。
为言阿父守南康,双旌五马烂生光。
宁知廉吏反成罪,诸孤藐尔身凄凉。
父昔驱车到公府,蒿目日询民疾苦。
化行远迩期月间,不图遽坐中官祸。
中官榷税来江州,讥征会敛深诛求。
大旗卓天天为愁,峨舰压江江不流。
长江日高一丈五,传呼奏乐频挝鼓。
于阗宝带刻麒麟,大内金牌画飞虎。
秃袖监奴紫绣衣,锐头恶少青丝组。
长官俯首不敢言,何况区区商与贾。
左右烂用水衡钱,夜椎肥牛朝击鲜。
张弓挟弹仰天射,鸟飞不近浔阳天。
游徼关头弛巡逻,忽传商客偷关过。
驾风远逐到南康,中流鞬断官船破。
十人失水九人堕,飞涛适值长鲸饿。
水中叫援呼州民,州民举酒翻相贺。
貂珰见说生狂嗔,自谓奉书因国课。
玺书统辖及守臣,有事守臣当我佐。
州民袖手谁使然?民之凶犷谁之故?父谓尔珰勿怒嗔,尔
曹腰领无容剉。
关津有地税有经,越境犹然黩泉货。
而曹之死天死之,岂得吾民有连坐。
貂珰捶床怒不止,谤牍蜚诬抗明旨。
御批缇骑出燕京,槛车夜达南康城。
南康城外合城内,江水汤汤流哭声。
锦衣索钱动盈万,橐垂何以供充盈。
母怜此别异南北,誓愿相随同死生。
父云一身尚难保,岂能携汝增伶俜。
夜阑掩泣已憔悴,阿父据床方假寐。
烛辉无焰雨涔涔,阿母遂作无聊计。
开奁试检约指环,挑灯更拾流银髻。
半生椎发羞艳妆,贫女从来少珠翠。
离娄结束留枕函,与君稍佐长途费。
床前再拜相决绝,念妾笄年同结发。
只言偕老共苦辛,何期中道生离别。
台前古镜名盘龙,光与阴精应圆缺。
茱萸绣带拂清辉,琉璃错匣妆明月。
更有宝剑名纯钩,龙藻龟文炯明灭。
寒光历落粲星辰,白虬纠结流霜雪。
愿得周防君子身,要见时危秉风节。
袖有一双七宝囊,低垂四角同心结。
愿言分赠两侍儿,芗泽芳情未消歇。
女儿未长儿尚孩,抚养宜均理无别。
桁上犹存蛱蝶裙,箧中尚有鸦头袜。
君今远道勉加餐,莫因死者生摧折。
生者不愧死有知,岂羡两身同一穴。
叮咛告父父岂知,梦里微闻语声咽。
小儿抱颈女牵衣,絮泣渐低灯渐灭。
平明呼母唯空床,宁知阿母悬高梁。
阿父见母死,抆血裂中肠。
儿女见母死,恨不从母亡。
阖城闻母死,擗踊咸如狂。
中有但夫人,八十鬓发霜。
开我东阁厢,着我素罗裳。
仓皇备牲醴,命仆舁黄肠。
亲为视殓含,三绕母尸傍。
抗声恸为绝,阴霾四塞天无光。
锦衣敦迫难久俟,薄俸那能具行李。
父老吞声为醵金,商略通衢置方匦。
闾阎士子纳银钱,村庄妇女投簪珥。
三日得环三百余,空城大小随行车。
呼天远彻一千里,道傍闻者咸嗟吁。
天王明圣臣当戮,诏发秋曹先系狱。
中山未白乐羊书,秦庭岂少包胥哭。
一物终回造化仁,六幽竟藉阳光烛。
不分生还见故乡,惊看儿女错成行。
短衫紫凤半零落,小子呼爷能绕床。
夜阑秉烛独疑梦,悲喜交并转沉痛。
几回呼母闻不闻,呕血抚棺惟一恸。
孤臣九死轻一毛,天心未寤生何聊。
愁闻税监益骄盗,豺狼满道人萧条。
每当素食渐无补,风霜只益臣心苦。
愿逐龙逢地下游,圣意中回臣得所。
一朝卧病绝复苏,之死犹呼臣有负。
我闻此语空咿忧,古来酿祸宁无由。
未论远鉴汉唐事,得不哀痛汪王刘。
忆昔肃皇兴楚澨,启沃君臣同一辙。
刑馀只合供扫除,岂得预参藩镇列。
江南安枕七十年,忍见今时更骚屑。
吴公吴公君莫悲,臣能尽忠妻尽节。
千秋正气塞乾坤,为雷为霆有余烈。
忠魂傥拜永陵云,应抱遗弓泪成血。
战城南,歌城北。将改弦,军易辙。不杀民,只杀贼。妖氛清,皇灵赫。
洗兵戈,布膏泽。吏部来,归拓疆,昼战城南歌城北。
湘江停瑟。洛川回雪。是耶非、相逢飘瞥。云鬓风裳,照心事、娟娟出月。翦烟花、带萝同结。留环盟切。贻珠情彻。解携时、玉声愁绝。罗袜尘生,早波面、春痕欲灭。送人行、水声凄咽。