归兴逢山便解颐,上人多思乞留诗。
千若万壑经行处,他日烦师觅旧题。
至日空相忆,何时复此来。
素书烦蜡炬,往事付寒杯。
梦破风惊竹,诗成雨绽梅。
江城低婺女,回首亦劳哉。
礼遍名山未肯回,乘芦又度柳江来。烟霞直欲穷幽趣,梁栋从教弃散材。
诗骨寒林千岁鹤,道心流水一枝梅。凭师问讯维摩病,飞锡行应上五台。
鹤去兮渠阳,发衣佤相羊。
啄芳洲兮饮碧湘。如青城之棲兮流矢中伤。
鹤来兮钱塘,朱顶兮昂藏。
浴太液兮下建章,如九皋之唳兮声彻上苍。
鹤归兮临邛之岗,嗥朔风兮立晓霜。
扪参历井兮水云乡,如逊东之返兮华表飞扬。
昔者去兮,狂枭毒獍相贺乎偃月堂。
迨其来兮,文鸾相得乎汉未央。
今其归兮,驯鸥狎鹭相待乎午桥庄。
善类无依兮,若空乎振鹭之行。
留行无语兮,谁扼乎群鸟之吭。
归去来於鹤何加损兮,关世道之否藏。
有雁兮南翔,翼短兮心长。
避缯弋饱稻粱,望胎仙兮天一方,
思蹇产兮结中肠,此仙之寿兮未易量。
天若祚宋兮,当复来而为治世这祥。
万年石马胜缘杨,千万金鳌跨水横。
法从福田勤播种,小庵心匠自经营。
不缘打破工夫到,那得中流砥柱平。
我辈济川真事业,何时赤手活苍生。
卜宅山原奕世安,于湖借润散清澜。古今报本无多子,破冢累累草棘寒。
乱飘僧舍茶烟湿,密洒歌楼酒力微。
江上晚来堪画处,渔人披得一蓑归。
荣辱悲欢反覆手,竞呼穴骼欲求功。
大开眼作人间梦,何况真成一梦中。
丽春园甲召公城,池想游鱼恨至清。
一簇楼台如画出,数群鸥鹭似家生。
芰荷香里垂纶坐,杨柳阴中把卷行。
不领管弦唯静憩,相门年少有高情。
去指沧溟畔,来辞翠霭间。
程遥过凤阙,家近见牛山。
红叶飘行色,清溪照别颜。
蹇驴看上处,拄杖出柴关。