零落孤根玉雪团,天孙剪月试天寒。
凡间讳白骄红紫,却把梅花作杏看。
漾漾南涧水,来作曲池流。言寻参差岛,晓榜轻盈舟。
万绕不再止,千寻尽孤幽。藻涩讶人重,萍分指鱼游。
繁苗毯下垂,密箭翻回輈.曝鳖乱自坠,阴藤斜相钩。
卧蒋黑米吐,翻芰紫角稠。桥低竞俯偻,亭近闲夷犹。
目为逐胜朗,手因掇芳柔。渐喜游来极,忽疑归无由。
气状虽可览,纤微谅难搜。未听主人赏,徒爱清华秋。
书债如山未有涯,幽怀耿耿夜眠迟。
官无蝈氏蛙何横,天静狼星狗不如。
淡易入神山鬼笑,端襟持镜玉蟾窥。
悠悠窗下新功小,羞见凌空万玉姿。
騋皇千万去无归,博得麒麟作厩厮。一片兽心犹自在,建章殿下食其儿。
玉树歌声泽国春,累累辎重忆亡陈。垂衣端拱浑闲事,忍把江山乞与人。
吴王醉处十馀里,照野拂衣今正繁。经雨不随山鸟散,倚风疑共路人言。愁怜粉艳飘歌席,静爱寒香扑酒樽。欲寄所思无好信,为人惆怅又黄昏。
蠹简遗编试一寻,寂寥前事似如今。徐陵笔砚珊瑚架,
赵胜宾朋玳瑁簪。未必片言资国计,只应邪说动人心。
九原郝泚何由起,虚误西蕃八尺金。
青云路不通,归计奈长蒙。老恐医方误,穷忧酒醆空。
何堪罹乱后,更入是非中。长短遭讥笑,回头避钓翁。
春日更多情,风吹杖履轻。欲聆黄鸟啭,独傍绿杨行。
远甸阴云合,孤村花木荣。偶然逢野老,邀我坐柴荆。
病卧独亲药裹,诗成不负年华。汩汩门前流水,青青山上人家。