桃花浪暖锦帆开,杨柳风轻燕子来。无限离情隔江水,随人直向凤凰台。
直排阊阖挽天潢,到得云章自帝乡。
电抉雷掀惊伟特,韵成钧奏快铿锵。
紫泥新拜丝纶宠,前席行依日月光。
禁侍燕闲如献纳,愿将民瘼达君王。
昔仰南洲德,今逢世嗣贤。
声名江左重,文教汉东专。
君意思空马,吾生肯绝弦。
江头无语处,一叶浪花前。
九重寤(wù)寐(mèi)忆忠诚,故向长沙起贾生。
魏阙(què)丝纶新借宠,秦淮草木旧知名。
已闻塞下销锋镝(dí),正自胸中有甲兵。
万幕从兹无减灶,笑看卧鼓旧边城。
诏颁(bān)英簜促锋车,暂借长才按转输。
昔叹当年无李牧,今知江左有夷吾。
休论足食为先策,自是平戎在用儒。
来岁春风三月暮,沙堤隠隠接云衢。
贾生:指汉贾谊。
魏阙:古代宫门外两边高耸的楼观。楼观下常为悬布法令之所。亦借指朝廷。
锋镝:刀刃和箭头,泛指兵器,也比喻战争。
卧鼓:息鼓。常示无战争﹐或战事已息止。
英簜:古代竹制的符节,持之以作凭证,犹汉代的竹使符。后亦泛指外任官员的印信和证件。锋车:即追锋车。常指朝廷用以征召的疾驰之车。
李牧:战国时期赵国人,战国时期赵国杰出的军事家、统帅。官至赵国相,大将军衔,受封赵国武安君。夷吾:管仲,名夷吾,又名敬仲,字仲,春秋时期齐国著名的政治家、军事家,颍上(今安徽颍上)人。
平戎:原谓与戎人媾和。后指对外族采取和解政策,或平定外族。
花逢雨夜晓看妍,实蕊凋时阶不喧。试问老禅幽得处,谓言物外有青天。
草枯根不死,春到又敷荣。
独有愁根在,非春亦自生。
阖门烟霭外,地阔水城高。
蜃气蒸吟鬓,霜风入緼袍。
娄程秋岸雨,一饭野船蒿。
若问当时事,人夸有二豪。
达磨西来教外宗,了无言说立全功。
单传直指通身眼,谁信从前彻骨穷。
日晚渡黄河,风清浪花小。舟势疾于飞,移时入淮口。
禅室吐香烬,轻纱笼翠烟。长绳挂青竹,百尺垂红莲。熠爚众星下,玲珑双塔前。含光待明发,此别岂徒然。