又閒居、数将重九,空阶半霎晴阴。算溪山依旧,恁筋力、怯登临。
过尽无端风雨,甚江天寥廓,雁字都沈。负黄花后约,故径罢追寻。
对浊酒、与谁共斟。
疏衾。只让凉侵。来日事、费悽吟。叹萸囊自裹,兰釭静掩,愁断宵砧。
客途泪痕休检,料应比、去年深。待相携、翠微流水,画边人老,徒惜秋讯萧森。
羁思未任。
又见春风草色肥,凤楼尘锁燕飞飞。
洛阳近日无花柳,犹恨多年不得归。
墙阴地下潴春潦,便被儿童唤作池。微雨复来时点缀,好风肯至亦涟漪。
白鹅绿鸭容相就,蚯蚓虾蟆圣早知。江海自方吾与子,看渠泛泛得多时。
晓色近诸天,霜重万象悬。鸡鸣松顶日,僧语石房烟。
清磬秀群水,幽花香一泉。欲参黄蘖义,使向此中传。
憩邯几住吕公轩,何意支流派最繁。接武箕裘多国器,将文点窜为家门。
从知姬姓本同气,况乃唐封出太原。谱志分明非漫合,不妨两地荐蘋蘩。
为郎非白头,作牧授沧洲。江界乘潮入,山川值胜游。
暑气随转扇,凉月傍开楼。便欲归田里,抛官逐隐侯。
罢郎东出守,半路得浮舟。大旆行当夏,桐江到未秋。
云闲分岛寺,涛静见沙鸥。谁伴临清景,吟诗上郡楼。
夹道人家水竹间,马头山色画应难。天公故故开云幕,乞与莲峰仔细看。
雨扶黄叶,夜半打空窗。罗衾较冷,鹤焰知寒,蟋蟀依床。
萧瑟西风摇落,树枯山瘦,朝来减却秋光。
断人肠。有约梦迷巫峡,空怜雁出潇湘。无那枕边醒耳,听彻沉沉玉漏长。
一宵难过,何况是,无日不思量。
迢递。移得根枝自天际。烂熳新红如醉。云艳摇芳砌。
开落长春得意。朵朵还扶日。风露不禁沽滴。苔径空怜惜。
茜绯枯紫,更著粉边轻。花如刻缯,叶疑缀玉,色醉还醒。
盈盈开日,爱向闲庭绣户,密翠簇繁英。落还生。偏怜常占春艳,可人闲意幽情。
无那一朝霜露,不堪憔悴付飘零。根枝犹在,待春回,依旧订花盟。