春罗薄,酒醒寒。梦初残。欹枕片时云雨事,已关山。楼上斜日阑干。楼前路、曾试雕鞍。拚却一襟怀远泪,倚阑看。
花阴月,柳梢莺,近清明。长恨去年今夜雨,洒离亭。
枕上怀远诗成,红笺纸、小砑吴绫。寄与征人教念远,莫无情。
卷絮风头寒欲尽,
坠粉飘红,日日成香阵。
新酒又添残酒困,
今春不减前春恨。
蝶去莺飞无处问,
隔水高楼,望断双鱼信。
恼乱层波横—寸,
斜阳只与黄昏近。
楼阁妆春胜画图,雕龙鹦鹉太相呼。不知院落鞦韆影,金舄花钿定有无。
候晓起徒驭,春江多好风。白波连青云,荡漾晨光中。
四望浩无际,沉忧将此同。未离奔走途,但恐成悲翁。
俯见触饵鳞,仰目凌霄鸿。缨尘日已厚,心累何时空。
区区此人世,所向皆樊笼。唯应杯中物,醒醉为穷通。
故人悬圃姿,琼树纷青葱。终当此山去,共结兰桂丛。
杖策出蓬荜,浩歌秋兴长。北风吹荷衣,萧飒景气凉。
通逵抵山郭,里巷连湖光。孤云净远峰,绿水溢芳塘。
鱼鸟乐天性,杂英互芬芳。我心独何为,万虑萦中肠。
履道身未泰,主家谋不臧。心为世教牵,迹寄翰墨场。
出处两未定,羁羸空自伤。沈忧不可裁,伫立河之梁。
晚归茅檐下,左右陈壶觞。独酌复长谣,放心游八荒。
得丧同一域,是非亦何常。胡为苦此生,矻矻徒自强。
乃知杯中物,可使忧患忘。因兹谢时辈,栖息无何乡。
宛洛佳遨(áo)游,春色满皇州。
结轸(zhěn)青郊路,迥(jiǒng)瞰(kàn)苍江流。
日华川上动,风光草际浮。
桃李成蹊(xī)径,桑榆荫道周。
东都已俶(chù)载,言归望绿畴(chóu)。
早晨新亭渚边停车小憩,一眼望去郊外春色迷离,让人砰然心动,这满城胜景可媲美汉时的繁华古都啊!
将车停在东郊路边,远望长江,已被黎明曙光染上了一层苍茫之色。
红日冉冉升起,道道霞光铺洒江面,远远看去,波光粼粼;晨光中的青青草原迎风招展,宛如春日风光浮现在青草绿叶之上般,煞是可爱。
花开正浓的桃李树下已被踏出条条小径,红日高照,桑榆树影布满大道。
郊游即将结束已准备上车回城,归途遥遥之中,仍止不住的把目光投向绵延无际的绿畴。
徐都曹:徐勉,字修仁,是谢朓的朋友。新渚:即新亭渚。新亭为东吴时所建,在都城建康的郊外。宛洛:指宛县和洛县。宛县是南阳郡治所在,汉时有“南都”之称。洛阳是东汉的都城。皇州,指都城建康。
结轸:停车。轸,车箱底部的横木,亦作车的代称。迥瞰:远望。
俶载:指始事,开始从事某种工作。
我画蓝江水悠悠,
爱晚亭上枫叶愁。
秋月溶溶照佛寺,
香烟袅袅绕经楼。
每对春风竞吐芳,胭脂颜色更浓妆。含羞自是不言者,从此成蹊入醉乡。
半檐斜月人归后,一枕清风梦破时。
无奈梨花春寂寂,杜鹃声里只颦眉。