黄金昏刀白玉环,藓花古血寒斑斑。
皇天生物有深意,入树伐石无坚顽。
丈夫意气岂儿女,事变亏成争一缕。
拔天动地风雨来,环响刀鸣夜飞去。
世间万事须乘时,古来失意多伤悲。
呜呼宝刀在手无能为,不知去后郁郁令思。
风林缥缈有如无,烟树重重直爱渠。
今我时光能有几,古人诗兴已无馀。
又随篛舫冲潮去,未结茅斋并水居。
旅馆萧条厨传少,江妃来遗一双鱼。
昨迎今复送,来晚去逡巡。芳尽空繁树,愁多独病身。
静思倾酒懒,闲望上楼频。为向春风道,明年早报春。
罗浮春动雪初消,嫩蕊含香色更娇。记淂玉堂清咏处,阑干东畔月华饶。
薜萝雨静覆深阶,村径阴成惬素怀。鸢敌高风疑不动,鸭分归路整相排。
抵愁得策将诗改,疗癖多方与俗谐。四五邻家农务早,时能送酒到山斋。
桃源渡头鸡一鸣,舟子夜起趋南行。泯泯河流浮落月,萧萧岸木警秋声。
依人翡翠霜翎重,拂棹芙蓉露蕊轻。为报旧游朝士说,天街何似此中清。
山家隐邻舍,树底有柴门。望入竹林远,微闻鸡狗喧。
晚炊人出汲,野泊艇孤昏。此处无渔火,清溪才发源。
新筑嫏嬛绿水头,较如长日系扁舟。轻风著幌斜吹缬,浅月当檐互上钩。
修道几回成薄倖,閒情聊得破穷愁。斋钱俭省馀文价,亦买名花种药洲。
居近东门亦种瓜,亭台遥借五侯家。萱堂爱绕宜男草,桃树开成结子花。
乡梦几年迟蛱蝶,江风随处听琵琶。频归趁及寻巢燕,遮莫人看羽翼加。
长歌莫挽天河水,短歌横笛声相倚。落花回风恋故枝,飞入芙蓉绣帏里。
饮酒还宜近妇人,莫向平原楼上嗔。无情割爱乃身死,至今徒笑春申君。