去岁南乘下峡舟,西归仍此听巴讴。
题桥亦浅丈夫事,未赎当年犊鼻羞。
悠悠感愁运,肃肃励素节。蟾华度疏棂,兰吹出丛薄。
幽虫泣烟莎,微萤映露叶。百哀攻予衷,感此重忉怛。
庭闱馀斑衣,荒垄已白骨。苟生尚何聊,从死恐亡益。
鞠凶天未悔,风急雁序拆。女须冰玉质,眼看没荒域。
山鬼不足邻,何年反尔魄。危肠尽一哭,六月霜凛烈。
自从夺所怙,残魂慨零落。虚弦已折翮,况此百中镝。
人生寄一世,常苦不满百。血气如微流,岂禁沸鼎涸。
隐忧谁复诉,任理宽万一。贝叶了诸妄,一真无悦戚。
香火有昔缘,从兹事朝夕。
自然秾脸与深唇,一味繁红也绝伦。沧海浪传千岁种,武陵应有四时春。
去年崔护诗仍在,前度刘郎意独亲。亦要清樽相料理,可能但倚笔如神。
啧啧野田雀,群飞随处饶。时来晚禾里,啄啄争肥硗。
穷老逼官租,终岁常苦号。如何相聚食,不间夕与朝。
山长少弹射,地僻多蓬蒿。飞飞信得所,宁知农事劳。
有美一人兮,在天之陬。恒怅望而郁纡兮,曷云能休。
路阻绝而予莫觏兮,心烦冤而语畴。愿寄声于丰隆兮,恨寥廓而无由。
羌蹇修以重媒兮,惧初志之或缪。念两情于夙昔兮,缔衷素而好逑。
何谗人之溷浊兮,致无辜而见尤。弗参验以阅实兮,肆谤讟之横流。
远迁谪于江乡兮,日憔悴而无聊。伤旧会之莫续兮,乱愁绪而难抽。
蝼蚁纷其见制兮,鸱鸮厉而与仇。志沈菀而不扬兮,思蹇产而无遒。
愿一见以有明兮,徒仰视夫天高。羌葑菲之陋质兮,曾何美之可侜。
彼众舌之簧鼓兮,乃诞幻而为诪。纷总总之得志兮,率追曲以是求。
吾独连蹇而不偶兮,实吾命之不犹。芳与泽之杂揉兮,信十年之有莸。
嘅圆凿而方枘兮,宜乎锄铻而难投。惟进
偶因剡荐误乘骢,行遍滇南障塞中。士习渐看邹鲁盛,提封应比汉唐雄。
金笳夜吸榆关月,画帜晴摇渌水风。喜有台端曹宪副,贤劳处处筑儒宫。
扁舟风雨泊江关,兄弟相看梦寐间。已分天涯成死别,宁知意外得生还。
投荒自识君恩远,多病心便吏事閒。携汝耕樵应有日,好移茅屋傍云山。
几日岩栖事若何,莫将佳景复虚过。未妨云壑淹留久,终是尘寰错误多。
涧道霜风疏草木,洞门烟月挂藤萝。不知相继来游者,还有吾侪此意么?
一赋《归来》不愿馀,文园多病滞相如。篱边竹笋青应满,洞口桃花红自舒。
荷蒉有心还击磬,周公无梦欲删《书》。云间宪伯能相慰,尺素长题问谪居。
白马紫金鞍。
停镳过上兰。
寄言狭斜子。
讵知陇道难。
赤坂途三折。
龙堆路九盘。
冰生肌里冷。
风起骨中寒。
功名志所急。
日暮不遑飡。
长驱入右地。
轻举出楼兰。
直去已垂涕。
宁可望长安。
匪期定远封。
无羡轻车官。
唯见恩义重。
岂觉衣裳单。
本持躯命答。
幸遇身名完。