君不见武皇逸志凌九垓,追风蹑影思龙媒。
鲁班门外立铜马,天厩万匹皆尘埃。
又不见伏波将军破交贼,归来殿前献马式。
据鞍习气殊未衰,想见老子真矍铄。
两京翻覆知几秋,只有山河供客愁。
孤烟落日蚕丛国,出此神物于荒丘。
千年黄坏谁作主,犹把归心泣风雨。
但恐一朝去无踪,有似丰城宝剑化双龙。
归马起暝壑,微灯耿深竹。
农翁具鸡黍,要我林下宿。
共谈陇亩事,未语眉已蹙。
邑胥迩来稀,每涨卷平陆。
山中复小旱,一雨仅半熟。
举酒属乃翁,微笑以胜哭。
湖乡尔何知,瀰漫正吞屋。
且共尽此觞,人苦不知足。
后稷播百谷,粒兹阻饥人。
新苗化为旧,旧种还为新。
万代一粒传,何尝失其真。
君看田中秋,穗穗上古春。
太极生天地,同是有吾身。
吾身千世前,亲见羲与神。
不失赤子心,是即无怀民。
云胡逐颓运,浇浮散其贞。
良苗不自殖,甘与荑稗伦。
勉哉耕我田,岁晚收陈陈。
纤纤折杨柳,持此寄情人。一枝何足贵,怜是故园春。
迟景那能久,芳菲不及新。更愁征戍客,容鬓老边尘。
遥夜人何在,澄潭月里行。
悠悠天宇旷(kuàng),切切故乡情。
外物寂无扰,中流澹自清。
念归林叶换,愁坐露华生。
犹有汀(tīng)洲鹤,宵(xiāo)分乍一鸣。
漫长的夜啊,故人何在?碧波夜月之下行船。
天地空旷而茫茫,思乡之情,切切难忘。
身外的景物没有人的忧愁,清澈的河水也自在流动。
念及乡愁,离家已是林叶换了多个春秋了,拥着乡愁坐在寂静的夜里,任凭寒露渐生,打湿了衣袖。
而在此时,还有那江中沙洲上的白鹤,在这暗夜与黎明的分际,乍然长鸣,让人暗暗心惊。
遥:远。这里指时间漫长。
天宇:天空。
露华:露水。
指上冰弦湿未调,白头司马恨难消。空将南陌如丝柳,折送行人度洛桥。
五云天近昼香残,红白花枝满药阑。一夜东风吹小雨,殿头持卷隔帘看。
天!
休使圆蟾照客眠。
人何在?
桂影自婵娟。
穷冬自萧疏,小垒玄云开。
使君掷虎符,行矣何遽哉。
父老相与言,未言心已哀。
自云好使君,抚我如婴孩。
天不为我旱,人不为我灾。
使君今已行,力挽不可回。
举手向父老,听我勿我猜。
赤骥万里足,瑶池倏往来。
伏枥方丈间,何其等驽骀。
丹凤隘寥廓,五湖看如杯。
修羽落樊笼,安得一毰毸。
骥非伏枥姿,凤当翔九垓。
使君禀天秀,磊磊真长才。
峡裹三家村,胡为久徘徊。
况与艰运偶,中州涨胡埃。
天子急亲贤,搜访群草莱。
一麾谅其微,千里良需材。
弃去自腾踏,为国除祸胎。
父老休嗟惜,功勋在云台。
又閒居、数将重九,空阶半霎晴阴。算溪山依旧,恁筋力、怯登临。
过尽无端风雨,甚江天寥廓,雁字都沈。负黄花后约,故径罢追寻。
对浊酒、与谁共斟。
疏衾。只让凉侵。来日事、费悽吟。叹萸囊自裹,兰釭静掩,愁断宵砧。
客途泪痕休检,料应比、去年深。待相携、翠微流水,画边人老,徒惜秋讯萧森。
羁思未任。